Ja de kinderen gaan mee
augustus 19, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Uncategorised Tags: , ,

Zelf plannen aan het maken ?

Ondertussen is ons avontuur al weer 6 maanden achter de rug. Het duurde even voor we ons ritme vonden in België. Het schrijven van een echt “besluit” is er nog niet van gekomen. Maar mocht je zelf plannen aan het maken zijn en nog wat vragen hebben… als je onze blog leest vind je wel wat informatie over het praktische of financiële aspect van de reis. We kunnen wel kort zijn: het is een onvergetelijke ervaring geweest en we zouden het meteen terug doen. Dus mocht je twijfels hebben … doen!

Hieronder vind je chronologisch nog eens het volledige overzicht van onze trip terug. Mocht je verder nog vragen hebt, neem gerust contact op. Je vindt onze info via onze personal pages of je kan via de comments je vragen stellen.

Alvast veel plezier en een leuke onvergetelijke vakantie gewenst!

Tom, Wenti, Bent & Gust

Onze finale route (13,000 km)
Screen Shot 2015-08-26 at 12.28.06 roadmap

Overzichtje van alle posts.

januari 23, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Uncategorised Tags: , ,

Terug naar huis …

Adelaide – Dubai (13 uren)

De eerste vlucht begint alvast goed. De stoel naast ons is vrij. Bent zal zich kunnen plooien op 2 stoelen dus. Normaal gezien is er voor Gust een bassinet (mandje bevestigd aan de muur) voorzien maar de steward betwijfelt of hij er nog in past (en in mag).

Ik dring wat aan door te vertellen dat hij “on the way in” er nog perfect inpaste (maar vergeet wel te vermelden dat dat 77 dagen geleden is ). Enfin, hij geeft toe omdat Gust er wel een goede slaper uitziet maar we moeten er een dekentje overleggen zodat de andere stewards niet zien dat hij eigenlijk te groot is. De seatbelt signs zijn nog niet eens uit of onze 2 kampioenen liggen al te knorren … en dat doen ze voor de volgende 10uren. WIN!

In plaats van te profiteren van dat moment en ook te slapen zappen we wat rond op de inflight entertainment, tussendoor proberen de stewardessen je zo snel mogelijk in het ritme te krijgen van de tijdszone van je bestemming maar we hebben GEEN zin in warm eten als het eigenlijk nacht is, laat staat dat we als ontbijt taboulé willen eten.

De kindjes zijn de laatste 2 uurtjes van de vlucht wakker en we kunnen ze rustig houden met flesjes, ipad & boekjes. Voor we het goed beseffen zijn we al in Dubai. In de terminal gaan we op zoek naar de Ben’s Cookies stand. Die gaan er wel vlotjes in!

Dubai – Brussel (7 uren)

Wij hebben bijna niks geslapen en zijn moe. De kindjes zijn volledig uitgerust … We beseffen dat die volgende uren wel eens héél lang zouden kunnen duren. Bent is super braaf en hem een hele vlucht stil bezighouden gaat eigenlijk super vlot. Een spelletje, een boekje, de ipad, de inflight-entertainment … alleen al die grote koptelefoon van papa op zijn hoofd is plezant. (alleen roept hij dan (nog) harder als hij praat). Gustje wil liefst het hele vliegtuig gaan verkennen. We hebben opnieuw de volledige rij voor ons alleen en we hebben vlotjes een meter beenruimte, we krijgen wat dekens zodat we een speelhoek kunnen maken. Langs beide kanten dienen onze benen als barricade. Stout zijn ze niet maar die klok tikt toch wel héél traag nu.

Touchdown, we zijn toch een beetje blij als we met onze wielen op de tarmac staan van Zaventem.

Bij het ophalen van de baggage is het lang wachten op alle onze stukken , de buggy komt er pas terwijl alle andere mensen van onze vlucht al lang vertrokken zijn. We staan nu met ons 4tjes rond een lege transportband. Achter ons, de checkpoint naar de aankomsthal. De zenuwen gieren door onze keel, we kijken elkaar wat verdwaasd & melancholisch aan. Een raar gevoel wetende dat het er op zit. Een laatste groepsknuffel en dan stappen we terug ons oude leventje in.

IMG_0673

IMG_0685

Als we door aankomsthal inlopen zien we meteen tussen al het volk onze familie staan met een groot spanddoek om ons welkom te heten. Er vloeien wat traantjes bij het weerzien. Terwijl Bent enthousiast iedereen tegemoet loopt kruipt Gust in elkaar en hangt hij wat verlegen tegen ons aan. Het lijkt wel alsof hij niemand meer herkent. Hopelijk gaat die fase snel voorbij… Voor ons doet het in alle geval deugd iedereen terug te zien. Na een tussenstop bij de familie om de eerste verhalen te vertellen (voor het geval ze onze blog nog niet uit het hoofd kenden), rijden we naar huis. Rechts rijden, zo vreemd! En zo druk op de weg! En we zitten zo laag tegen de grond!

Ook thuiskomen doet raar, heel raar. Ons huis voelt meteen zo groot, ruim en tegelijkertijd ook kil. Die gezelligheid en dat knusse van de camper gaan we toch missen! Op dat moment besef je dat je geen groot huis nodig hebt om gelukkig te zijn, elkaar hebben is genoeg.

Nu laten we ons avontuur nog even bezinken … en dan volgt er wel nog eens een een post met onze “conclusie”. Alvast een dikke merci aan iedereen die onze blog heeft gevolgd en via de comments ons ook met berichtjes heeft bestookt 😉

januari 22, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Uncategorised Tags: , ,

Dag 77 – Adelaide (Onze laatste dag)

D-Day. Het besef groeit, het is alweer de laatste dag. De laatste dag van je vakantie is er eigenlijk typisch zo eentje waarvan je denkt, laat ik nu maar snel op die vlieger zitten en thuis zijn.

Maar, onze vlucht stijgt pas op om 22u30 en we moeten maar om 20u aan de luchthaven zijn. We hebben dus een hele dag te doden dus besluiten we om Adelaide Zoo te gaan bezoeken. Nadat we onze baggage hebben achtergelaten aan de receptie van het appartement wandelen we naar Elder Park, van daar vertrekt er om de 30min een bootje richting de zoo.

Onze eerste indrukken van de Zoo zijn positief, het is er super rustig (Melbourne Zoo was verschrikkelijk druk toen) en we zien een heleboel dieren van dichtbij. Leeuwen, panda’s , aapkes, …. Het is een kleine gezellige stadszoo en best een leuke afsluiter. Het stuk waar je tussen de kangoeroes kan lopen laten we links liggen, of hoe een mens toch alles zo snel vanzelfsprekend begint te vinden … “weer een kangoeroe”. Om 14u30 zijn we al volledig rond , we hebben net de boot gemist en we wandelen terug richting Elder Park. 5 hours to kill. We eten een ijsje en gaan nadien wat gaan ravotten in het gras aan het park. Voor we onze valiezen halen doen we nog een paar winkeltjes en gaan we nog iets eten.

Een laatste keer sleuren met alle valiezen en rugzakken (taxi in – taxi uit). De check-in verloopt wederom super vlot en we zijn snel doorheen de douane & controleposten heen. Ze laten je hier dus zeker vlotter vertrekken dan dat ze je binnenlaten. Terwijl we wachten op de boarding (de vlucht heeft een vertraging van 30min) doen we nog onze laatste dollars op aan bezigheidstherapie voor de jongens (stickers en doeboekjes).

Plots komt een hostess ons van tussen de rij halen (omdat we kleine kindjes bijhebben) zodat we als aller eerste op het vliegtuig mogen. Een uurtje later gaan de wielen van de grond en verdwijnt de skyline van Adelaide onder ons.

januari 21, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Uncategorised Tags: , ,

Dag 76 – Adelaide

Een laatste keer met de jongens op bed in de camper ’s ochtends, ons laatste ontbijtje in openlucht aan de veel te kleine picnictafel met onhandige stoelen (die we toch gaan missen).

Deze middag leveren we de camper in. De laatste zakken worden gepakt en dichtgemaakt, alle kasten worden geleegd, de camper krijgt nog een veegbeurt en voor we vertrekken nog een laatste keer ons mobiel toilet legen (iets wat eigenlijk beter meeviel dan dat we hadden verwacht, maar dan is er toch 1 ding dat we niet gaan missen …). Nog een laatste keer de tank gaan volgooien en dan naar het verhuurkantoor.

Bij Britz is het meteen aan ons, we hebben een full insurance dus ze doen zelf de moeite niet om een inspectie te doen van het voertuig. Ze vragen of er issues zijn. Ik ben braaf en meld: gebroken servies, een los spatbord, een kapotte water boiler, een afgebroken kleerhanger, een stuk kapot in de ijskast, een scheur in de awning, …. Een verzekering met volledige dekking is dus zeker een aanrader, ook voor een kortere huurtermijn. Onze nieuwe voorruit alleen al dekt ruimschoots die kost, verder breek je al snel wat servies (zeker als je al eens de kasten vergeet dicht te doen, of de afwas los op de kast laat staan) en een lage boomtak bezorgt je al snel een krasje hier & daar. Het papierwerk is snel geregeld, we krijgen een mooi overzichtje van ons km’s, op de kop 13.013km. Goed gereden dus, 3.000km meer dan voorzien maar dat heeft ons dus nooit gestoord. Het is een gemiddelde van 160km per dag. Als je alle dagen woon-werk Gent – Brussel zou doen rij je tenslotte ook al snel 120km.

Een “maxi taxi” komt ons ophalen en brengt ons terug naar Miller Apartments. Ook hier zijn de prijzen een stuk hoger dan 3 maanden geleden. Nadat we onze valiezen in het appartement hebben gedumpt trekken we terug de stad in. De “tour down under” is in het land en in Adelaide staat een volledig wielrennersdorp opgetrokken dat we eens verkennen. We doen een terrasje in de buurt samen met Robbie McEwen en wat andere wielergoden en nadien stappen we een kapper binnen om de jongens eens te fatsoeneren voor we naar huis gaan. De rest van de namiddag vullen we op met wat dwalen in de winkelstraten.

Onze laatste avond in Australië is er dus eentje op het appartement, ook al is het niet groot, het lijkt plots gigantisch vergelijken met onze camper. Na een goeie douche en nadat we de kindjes in bed hebben gelegd sluiten wij onze avond af door nog een filmpje te kijken op wat kussens de grond met een typisch Australische take-away …… thais.

januari 20, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Uncategorised Tags: , ,

Dag 75 – Port Wakefield // Adelaide

Gustje is wakker om 6u, ik neem hem tussen ons in maar hij heeft weinig zin om nog te slapen. Wenti & Bent knorren verder. Ik ga met Gust alvast een douchke nemen en wanneer we terug zijn komt ook Bent piepen uit zijn bovenbed.

Na het ontbijt wachten ons nog de laatste 100km naar Adelaide. We checken in aan de BIG4 Adelaide Shores, de eerste camping die we hier hebben gedaan toen we toekwamen. De camping kost dubbel zoveel als in november en staat afgeladen vol. De tijd is voorbij gevlogen, we herinneren ons nog goed toen we hier voor het eerst toekwamen met de camper, het was nog wennen en alles leren: waar moet je naartoe? hoe parkeer je dat ding? zet je hem op het gras of op dat stuk steen die er naast ligt? Waar zit het water, etc.. Nu lijken we ineens anciens, die eerste weken in de camper waren toch best spannend als we terugblikken.

We spenderen de dag wat in het park. Terwijl de kindjes wat spelen beginnen we de camper beetje bij beetje terug leeg te maken en de valiezen te vullen.

We verzamelen alle spullen die we niet meer nodig hebben en niet terug mee naar huis nemen. Er is nog heel wat huisvoorraad over, gaande van poetsmiddel, keukenrol & wc-papier tot olijfolie, kruiden & eitjes. Speelgoed die we gevonden of gekregen hebben (een teddybeer of twee, een emmertje voor in het zand, een strandbal) , Bent zijn loopfiets… , het boek “Gone Girl” (tijdens deze vakantie ben ik er toch ook in geslaagd één boek te lezen hier). Al deze spullen gaan in een doos en die zetten we voor de camper met een bordje “FREE items / unfortunately our tour down under has come to an end. These items are looking for a new home”.

Tussendoor gaan we ook nog met de jongens een laatste keer naar zwembad, het springkussen en de speeltuin hier in het park.

Onze laatste campeermaaltijd is, hoe kan het ook anders: een BBQ. Na het eten geven we de rest van onze keukenkastinhoud aan onze buren. Een koppel Oostenrijkers die hier op vakantie zijn met 2 oudere kinderen van 8 & 11. Ze zijn hier voor de 2de keer in Australië, 7 jaar geleden waren ze hier ook met hun kindjes die toen even oud waren als Gust & Bent. Ditmaal hebben ze West-Australië gedaan en hebben ze nog 3 weken voor de boeg. Tiens tiens, een voorteken.

januari 19, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Blog Tags: , ,

Dag 74 – Wilpena – Port Wakefield

De Flinders Ranges stonden eerst niet op ons programma, maar door wat slecht weer en hoge campingprijzen rond kerst & nieuwjaar zijn we wat sneller opgeschoven dan gedacht. Een gelukje want de Flinders Ranges waren het absoluut meer dan waard. In die mate dat het één van de zaken zou zijn die we een 2de keer zouden doen, maar dan met een 4×4, als tussenstop naar Alice Springs & Darwin. Voor of nadat we terug zijn van West Australië, dat weten we nog niet zo. De volgorde ligt nog niet vast 😉

We zitten nog een 500km van Adelaide en hebben nog 2 dagen voor we de camper moeten indienen. We dachten tweemaal 250km te doen maar we rijden vandaag echt door niemandsland via een saai stuk Princes Highway terug. Onderweg lunchen we nog in een spookstadje en in Snowtown proberen we tevergeefs een winkel te vinden. Er is geen bakker, geen slager, geen general store. Enkel in het tankstation wat kilometers verderop de highway kunnen we wat algemene inkopen doen.

We eindigen met 400km op de teller in Port Wakefield, op exact 100km van Adelaide. We hadden het niet gedacht maar ons laatste plekje voor Adelaide is een mooie afsluiter, we krijgen er een plaatsje aan het water toegewezen. Verder is er wederom geen winkel te bespeuren in het dorp waardoor we eigenlijk een beetje verplicht zijn naar het door de uitbaters aanbevolen motel/café/restaurant te gaan eten. Eten voor 14$ , inclusief salad bar & soep… Een uitgebreide vlees & vis kaart maar 90% van de zaken wordt in de frituur gegooid.

Na het eten doen we nog een wandeling (om het vet uit ons lijf te krijgen) in de wetlands die achter onze camping liggen en genieten we er van onze laatste super mooie zonsondergang. We worden er eigenlijk al een beetje melancholisch van.



januari 18, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Blog, Uncategorised Tags: , , ,

Dag 73 – Flinders Ranges National Park

Wakker worden op camping onder een stralende zon. De temperatuur loopt vandaag op tot boven de 30°. We merken al snel dat hier een wandeling van 6km doen niet al te verstandig zou zijn met de kindjes. Na het ontbijt informeren we ons voor een scenic flight. Kinderen vanaf 3jaar moeten in principe ook betalen, maar Wenti kan de piloot overtuigen: “he just turned 3”, “he takes no extra seat in the airplane, he can sit on my lap”.

Onze vlucht vertrekt om 17u. Overdag houden we ons wat bezig rond de camper, terwijl Gustje een doke doet knutselt & schildert Bent een beetje. Daarna nemen we nog even een duik in het zwembad. Wat een droge warme lucht hier.

Als we aankomen aan de air strip landt het vliegtuigje net van een vorige vlucht en na een tank- en inspectiebeurt is het aan ons. We krijgen een kleine rondleiding van het vliegtuig en elk een koptelefoon. Bent vindt het super spannend en zijn oogjes fonkelen als de motor start en de propeller begint te draaien. Gustje had een beetje schrik van het lawaai en kneep Wenti haar vinger er bijna af. Na een 10 tal minuutjes viel hij wel in slaap. We gaan voor een dik half uur de lucht in en krijgen een reeks adembenemende ranges te zien. Vooral de Wilpena Pound is indrukwekkend. Ikzelf geniet er slechts een kwartiertje van. Het is toch niet zo aan mij besteed precies, kleine vliegtuigjes, kleine bootjes. De flight is echt wel een aanrader, enkel vanuit de lucht krijg je echt een goed beeld van hoe uitgestrekt de bergen hier zijn.








Terug met de voetjes op de grond rijden we met onze camper 20km door naar Stokes Hill lookout. Ons plan is om daar te eten en na zonsondergang terug te rijden naar de camping. Onderweg daarnaartoe blijkt dat we extra voorzichtig zullen moeten zijn op de terugweg, overal zie je al kangoeroes grazen in de velden langs de weg. Stokes Hill terug naar beneden rijden in de donker zal ook niet zo eenvoudig zijn, het is een unsurfaced road van 2km. We twijfelen een beetje om toch niet sneller naar huis te rijden maar het zicht bovenop de berg is zo mooi dat we toch boven blijven. Terwijl de zon zakt genieten wij van onze Penne Arriabiata (met dank aan Jamie Oliver), ongetwijfeld de mooiste plek waar we ooit een dinnertje gehouden hebben. De zon zakt achter de ranges, de kleuren van het landschap veranderen sterk. Super mooi.









Maar dan is het tijd om snel in te pakken en terug te beginnen rijden, de bergtop staat vol met wallaroo’s (Euros), de beestjes lijken oliedom te zijn. Als je op 2meter van hen bent besluiten ze dan toch nog snel de baan over te steken. De rest van de 20km leggen we af aan 40km per uur. Het zijn lange kilometers. Nu begrijpen we waarom je hier in de donker geen honderden kilometers wil afleggen. 3 wallaroo’s springen de weg over op enkele meters van de camper, ook een konijn, wat schapen en zelf een paard testen hun geluk. In het donker, en zonder blutsen of builen geraken we terug op de camping. Nog een fles voor de kindjes en allemaal ons bedje in.

januari 17, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Blog, Uncategorised Tags: , ,

Dag 72 – Melrose – Flinders Ranges National Park

Eindelijk nog eens opstaan met goed weer en buiten kunnen ontbijten. We verlaten de showground en rijden een 20tal minuutjes verder naar de start van onze geplande wandeling van vandaag. Alligator Gorge. Bij het binnenrijden van het park betalen we online onze entry fee, de weg richting Alligator Gorge is niet geschikt voor caravans & trailers. We merken snel waarom.

Een paar van de lookouts zijn snel te bereiken via een makkelijke wandeling vanaf de parking. Onderweg worden we aangevallen door gigantische (2-3cm) mieren. Van zodra ze ook maar de trillingen van je voetstappen voelen lijken ze alarm te slaan, kruipen ze met massa’s uit de vele gaatjes in de ondergrond en lopen ze echt recht naar je voeten. Doorstappen is de boodschap.

Na dit opwarmertje gaan we nog even terug naar de camper om een boterhammeke te eten voor we aan de grote wandeling beginnnen. Bovenaan het infobord nog eens checken, de bewoners van de gorge: lizards, arenden, kangoeroes en een zeldzame soort tiger snakes. 250 trappen brengen je naar beneden in de kloof. Daar begint een lus van slechts 2km waar je volgens de gids wel 2 uur zoet mee zou zijn. We begrijpen snel hoe dat komt, we wandelen door “narrow gorge”, veel pad is er niet, het is je weg vinden over de rotsen en stenen en zien dat je je enkels niet omslaat (de kids zitten terug in de draagzak).

Eigenlijk mag je onderweg best niet al te veel nadenken, slangen verbergen zich overdag graag tussen stenen, in de zon… en het moet weer lukken: halverwege de wandeling spot arendsoog Wenti er eentje die snel tussen de stenen door wegkronkelt.


Spot the snake

Na anderhalf uurtje wandelen in de kloof is het nog 30minuten omhoog via een klim tussen de bossen, langs het pad houden enkele kangoeroes ons in de gaten..

In de namiddag rijden we 2 uurtjes verder richting Wilpena. Hoe dieper je het binnenland inrijdt hoe meer je in niemandsland terecht komt.


We hebben toch wat spijt dat we ons hebben laten ompraten om niet naar Alice Springs & Darwin te rijden. Maar we hebben natuurlijk vele andere mooie dingen gedaan, en misschien was het aantal km’s dan toch net te veel geweest. Australië is een land waar je echt wel een jaar of meer kan gebruiken en dan nog heb je nooit alles gezien. Van veel Australiërs horen we dat wij al meer gezien hebben van hun land dan zijzelf. Ze lijken hier wel allemaal aan een grote trip te beginnen eens ze op pensioen zijn. “Grey Nomads” noemen ze het fenomeen hier, dan trekken ze enkele maanden/jaren rond van camping tot camping met een sticker op het raam “spending the kids inheritance”.

Het national park staat bekend om zijn natuurlijk amfitheater van bergtoppen. Het internet staat vol met prachtige luchtfoto’s. Er zijn veel unsealed roads waar wij in principe niet mogen opmogen. En door de zware regenval van de voorbije week zijn sommige van die routes momenteel ofwel afgesloten, ofwel enkel toegankelijk voor 4×4’s. We informeren voor 4×4 tours, maar die blijken belachelijk duur. Die scenic flight lijkt ons wel de moeite, en het is is de enige optie om dat amfitheater te kunnen bewonderen. Morgenochtend krijgen we hier meer info over.

januari 17, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Blog, Uncategorised Tags: , ,

Dag 71 – Williamstown – Melrose

Vandaag staat ons weer een dikke 300km te wachten. We willen per se nog naar Flinders Ranges en een stukje outback zien, dus daar moeten we iets voor over hebben. We rijden wat door Barossa Valley, maar de grijze wolken verhullen de schoonheid van de streek. Met wat zon zou alles er zoveel mooier uitzien.

Na de wijnstreek volgt niemandsland. Akkers, velden, schapen, that’s it. De dorpen die we passeren zien er allemaal zo verlaten uit. Cowboydorpen lijken het, de tijd is er blijven stilstaan, en in de verste verte geen andere toeristen te bespeuren. Maar zo hebben we het eigenlijk wel graag.

Lunchen doen we aan een speeltuin in Yacka. Verder valt er ook daar niets te beleven. Een paar dorpen verder staan we stil aan de overweg. We staan voor de rode seinlichten en de trein blokkeert de highway. Een vriendelijke dame komt naar ons toegestapt en vertelt dat er een alternatieve route is, oef. Zo zijn ze wel die Australiërs, vriendelijk en behulpzaam.

In Gladstone gaan we nog naar de supermarkt, en vandaaruit rijden we verder tot Melrose, dat aan de voet van Mount Remarkable ligt. We kamperen er aan de showground, met Mt Remarkable op de achtergrond. Robby en Maggie, een bejaard koppel, zijn de concierges en maken ons wat wegwijs op de camping.

Mac de camion doet zijn blije intrede in de Cars-verzameling van Bent. ’t kind is helemaal in de wolken en zijn oogjes blinken. Kindjes gelukkig, wij gelukkig, zo eenvoudig kan’t leven zijn.

Archief

Recente reacties

LAYOUT