De dag begon vroeg, deels omdat we de warmte voor wilden blijven om naar Dubbo Zoo te gaan. Maar ook omdat ergens de gordijntjes in de camper niet goed dicht waren. We hadden een mooie voormiddag gepland voor onze jongens: een uitstap naar Taronga Zoo, een soort safari-park waar je een lus van 5km kan afleggen met de auto,fiets of een golfkarretje en af even uitstapt om de dieren van dichterbij te bekijken: giraffen, olifanten, neushoorns, nijlpaarden, cheetahs, reuzenschildpadden, apen, emoes, kangoeroes, koala’s en nog een pak andere dieren. Wij kozen voor het golfkarretje omdat ons dat het leukste leek voor de jongens. Dikke laag zonnecreme smeren, hoedjes op en weg waren we. Het beloofde een leuke dag te worden.

Maar jammergenoeg was Bent deze ochtend met het verkeerde been van zijn ladder gestapt. De hele ochtend was hij in zijne zaag. Niets was goed. De dieren interesseerden hem niet, hij wou niet wandelen want was bang van de ‘grond’, van mogelijke takjes en steentjes tussen zijn sandalen… hij was niet te genieten. Spijtig, want goedkoop was de uitstap allerminst. Gust daarentegen vond de diertjes wel leuk, bij elk beest ging zijn vingertje de lucht in en maakt hij zijn nieuwe geluidje “ooooooo”, de zachtheid zelve. Tegen het einde van het parcours, bij het binnengaan van het kangoeroe/koala domein liet Bent zijn dwarsheid even varen en kregen we hem zo ver een wallaby te aaien.

We hebben dus na 10 dagen EINDELIJK een levende kangoeroe gezien, nu nog eentje in’t wild graag! Ook een paar hele mooie koala’s gezien, waaronder een aantal baby-exemplaren,enorm schattig, je zou ze zo meenemen naar huis (of eentje opsturen naar huis hè Liesje? ;-)). Maar koala’s spotten is wel zoeken naar een speld in een hooiberg, benieuwd of we er ooit eentje toevallig gaan vinden in’t wild. Als het van Tom afhangt precies niet, die ziet ze in een zoo nog niet hangen.

Tegen 13u zaten we weer in onze camper, op naar een volgende kampeerplaats.

Maar goed ook, want het was intussen bijna 40° en we konden wel wat airco gebruiken. Het plan was om te overnachten in een National Park maar ineens : “road closed”. Rondvraag bij een lokale garagist leerde ons dat de weg inderdaad gesloten was maar “no worries mate, you can just go to the next town and the exit there” Maar die next town was wel 55km rijden om dan 18km te moeten terugrijden richting park.

We zijn dus maar teruggekeerd op ons passen, weer de “highway “ op (vergelijkbaar met een gewestweg bij ons) maar wel een van de mooiste landschappen tot nu toe. En zo zijn we beland in Coonabarabran, op 160km van Dubbo. Een eenvoudig caravan park zonder toeters of bellen.

Pannekoeken gemaakt (allez ja, poging tot, want pannekoeken bakken in een kleefpan is geen evidentie). Wasje ingestoken en opgehangen aan onze geïmproviseerde waslijn. En toen kwam het hoogtepunt van Bent zijn dag: een bad. ’t kind was van heel de dag nog zo vrolijk geweest. 3 lagen zonnecreme werden zorgvuldig afgeweekt en vervangen door een laagje Galenco bodymilk. hmmm heerlijk toch zo van die versgewassen varkentjes…