En of het een oude nacht was! 11° buiten maar vermoedelijk niet veel warmer in onze camper denk ik. Onze airco zou ook chauffage moeten zijn, misschien moeten we dat toch eens tegoei inspecteren voor de volgende nachten. Rond een uur of 3 sprongen we alletwee recht want onze kleinste miniman liet van zich horen en we waren bang dat hij zou ontsnappen uit z’n bed (ook was het redelijk goed gebarricadeerd met kussens). Tom is er dan maar voor’t zekerste gaan bijliggen. Om 5u30 was hij weer wakker, meneerke had een hongerke. Flesje gedronken en hem bij mij beneden in bed gelegd waar hij vredig verdersliep tot half 8. Ik daarentegen heb geen oog meer dichtgedaan. Tom is weer bij Bent gekropen en die hebben samen tot een uur of 8 geslapen. Conclusie: ik ben precies de enige wiens interne klok nog niet op punt staat. Joy!

10u30, hoog tijd om te vertrekken richting Mildura, maar eerst naar Ikea. Wat kinderbestek/bordjes/kommetjes, een afwasbakje, een matrasbeschermer (om de koude te breken van de kussens waar we op slapen), 2 meter stevige stof (om te gebruiken als plaid in het gras of in het zand), nog wat keukenhanddoeken, wat badcapes en stiften/papier/knutselschaartjes voor de jongens. Ikea in Australië of België: krak hetzelfde, alleen geven ze hier geen appelmoes bij de “Swedish meatballs”

En dan nu eindelijk en route richting Mildura. Yes! Even wennen aan dat links rijden maar Tom was er snel mee weg. Maar dan, 25min later begon de miserie. Een oranje lampje begon te pinken op’t dashboard. Hmm, een manual van de camper hebben we blijkbaar niet meegekregen…we hadden er het raden naar wat het betekende, we vermoedden de motor… Dan maar assistance bellen. Vriendelijke mensen, paar dingen overlopen, een bizarre procedure gevolgd om de motor te ‘resetten’ en ineens was het lampje weer weg. Alles lijkt weer ok. Tot we weer 100 km verder waren… Alweer assistance gebeld, deze keer iemand anders aan de lijn die het toch ook minder vertrouwde. Maar zolang het lampje pinkt is het goed. Als het maar niet continu blijft branden. We gaven onze route door en mochten verder rijden terwijl zij voor ons pechverhelping zou regelen. 50km verder werden we opgebeld en gevraagd om naar een bepaald punt te rijden waar een mechanicien ons zou verderhelpen. We hebben een uur gewacht, maar de man heeft het probleem wel kunnen detecteren. Iets met de roetfilter en verbrande deeltjes die eruit moesten waardoor de turbo niet werkte. Effe in overdrive gaan et voilà, probleem opgelost.

In Mildura zouden we niet meer geraken, dan maar een kampeerplek zoeken in de buurt. Lang leve onze reisatlas “camps australia 7” waar we alle gratis campings van Australië instaan. We vonden een zalige plek in Waikerie, aan de oevers van de Murray River. Verderop staan nog een paar trailers en caravans. Gust nog wat gespeeld op zijn 2meter ikea stof, terwijl grote broer en papa samen stenen zochten om in het water te gooien. Ondertussen wat papegaaien spotten… Heerlijk om ze bezig te zien. Verder nog een poging gedaan om met z’n vieren in alle rust en sereniteit de prachtige zonsondergang te bekijken maar de zonen snappen de schoonheid ervan nog niet zo goed. In alle geval, het was een aangename afsluiter van een toch wel lichte pechdag. En dan nog een sterrenhemel om u tegen te zeggen, zucht… Zo’n avonden mogen nog volgen