Een nieuwe dag, een nieuw plan. Het plan om via de New England Highway naar Brisbane te rijden hebben we laten varen. Vandaag rijden we door de bergen langs de Waterfall way naar Coffs Harbour, the scenic route! Daar zullen we kust bereiken en dan zien we wel .. carpe diem enzo.

Iederereen slaapt lekker uit tot 8u en zoals de meeste dagen begint de dag met zijn 4en op bed. Een flesje, een verhaaltje. Ook Gust luistert aandachtig mee.
De voskoesoes (zie dag 11) hebben hun bakje water leeggedronken en ook onze restjes brood zijn verdwenen.

We zetten onze weg verder op de Waterfall Way en de eerste watervallen op onze weg zijn de Wollomombi falls. De wandelschoenen worden bovengehaald voor een eerste fikse bergwandeling van *ahum* 700meter (one-way) naar de lookout point. De waterval was niet zo héél hevig want het had de voorbije dagen niet zo veel geregend. Het uitzicht was wel spectaculair. Volgens Bent: “dat is een mooie diepe put hé mama”.

30km verderop, de Ebor falls. Al wat meer water en een mooi uitzicht. Hier houden we ook onze pic-nic stop voor we verderop rijden.

De “Dangar falls” bij Dorigo lieten zich iets minder vlot vinden maar waren de zoektocht meer dan waard. Beneden in het dal zagen we ook de lokale jeugd een zwemmeke doen.

We passeren Bellingen, een dorp die zo een uit een cowboy film kan komen en zien op de zijkant van de weg het supergezellige Lodge241 Gallery Café liggen. Een home made lemonade, een ice coffee & een chocolate-milkshake later kunnen we er terug tegenaan en komen we aan in Coffs Harbour.

Sinds we Adelaide verlaten hebben bereiken we na 1800km terug de kust.

We pikken er een all-in camping uit, een zwembad met glijbanen, een speeltuin, opnieuw een springkussen. Bent weet niet wat eerst doen maar doet het allemaal: fietsen, voetballen en met zijn 4tjes het zwembad in. Van al dat zwemmen krijg je honger en dus gooien we snel een vleesje op de bbq.

Op alle campings vind je die trouwens, bbq’s op gas in open keukens. Een zaligheid. Voor het eerst hebben we free & unlimited wifi en skypen we met het thuisfront. Bizar hoe iedereen daar nog slaapoogjes heeft terwijl het hier terug donker aan het worden is, maar het is fijn iedereen eens te kunnen zien & horen.