Er zou veel neerslag op weg zijn naar de Grampians, tot 50mm, tot na de middag zou het droog moeten blijven maar in de bergen weet je natuurlijk nooit.We hebben vandaag enkele wandelingen op ’t menu staan. We rijden in de mist omhoog naar ons vertrekpunt en op het moment dat Wenti en ik tegen elkaar zeggen, “het zou leuk zijn om nog eens een wombat of een ander dier in het wild te zien” steekt er net een echidna de weg over. Super tof want dat is een heel zeldzaam beestje.

Het valt ons ook op dat het bos hier volop aan het herstellen is van wat een gigantische bosbrand moet geweest zijn. Even later vragen we het aan een tourguide die een groep touristen vergezelt. In januari 2014 zijn er na hevige thunderstorms een 40-tal bushfires ontstaan die zich nadien hebben samengevoegd tot 1 grote bosbrand, 45000 hectare bos is in de vlammen opgegaan. Nu 1 jaar verder zie je hoe het woud zich herstelt, zwartgeblakerde bomen waar nieuwe groene takken aan ontstaan. Varens die meters hoog waren zijn ondertussen al bijna terug 1m groot. En vooral heel veel verkoolde boomstronken Een triestig en tegelijkertijd indrukwekkend beeld.

De eerste wandeling van de dag is er eente richting McKenzie Falls, een afdaling van een half uurtje via een reeks stijle trappen. Gust gaat in de draagzak en Bent stapt. We dalen tot aan de voet van de waterval en via een aantal stapstenen geraken we over het water. Omhoog geraken was andere koek, Bent op de rug bij mij en Wenti neemt voor het eerste deel Gust op de rug in de draagzak. Onderweg krijgt ze complimenten van tegenliggers, “wow you must be in good shape”… ’t is maar een gedacht…

Onze 2de wandeling van de dag is “The Pinnacle”. Een wandeling die 2,4km omhoog gaat over rotsen naar een look-out point. Voor we de wandeling beginnen is het al aan het regenen dus we zijn alle 4 voorzien van een regenjas en een dikke pull. Bent op de rug bij mij, Gust op de buik bij Wenti. Het is nat en dus best glad, onderweg begint het ook nog wat heviger te regenen. Hoe dichter we de top bereiken hoe moeilijker de wandeling wordt en hoe minder we op ons gemak zijn, hoe deze wandeling het label “ideal for kids & elderly” meekreeg is ons een raadsel. Aangezien de vallei toch vol mist hangt en er van scenic-view weinig sprake zal zijn besluiten we toch maar ons kar te keren en heel voorzichtig terug naar beneden te gaan. Het was zeker een mooie technische wandeling maar misschien net iets boven onze moeilijkheidsgraad. Zeker met een kind op de buik/rug is evenwicht bewaren niet altijd makkelijk. We waren vooral blij dat we zonder kleerscheuren terug aan onze warme camper waren.

’s Avonds gunnen we onze ruggen wat rust en bekijken we even de kaart om onze laatste 2 weken in te plannen. Het kriebelt om toch nog een stuk outback mee te pakken en nog een sprintje te zetten richting Flinders Ranges, maar daar verwachten ze hevige regen (200mm) met grote kans op flash floods. Hoe dan ook we houden het allemaal in de gaten en we zien wel nog hoe het daar evolueert. Er zit nog 1000km tussen.