Gustje is wakker om 6u, ik neem hem tussen ons in maar hij heeft weinig zin om nog te slapen. Wenti & Bent knorren verder. Ik ga met Gust alvast een douchke nemen en wanneer we terug zijn komt ook Bent piepen uit zijn bovenbed.

Na het ontbijt wachten ons nog de laatste 100km naar Adelaide. We checken in aan de BIG4 Adelaide Shores, de eerste camping die we hier hebben gedaan toen we toekwamen. De camping kost dubbel zoveel als in november en staat afgeladen vol. De tijd is voorbij gevlogen, we herinneren ons nog goed toen we hier voor het eerst toekwamen met de camper, het was nog wennen en alles leren: waar moet je naartoe? hoe parkeer je dat ding? zet je hem op het gras of op dat stuk steen die er naast ligt? Waar zit het water, etc.. Nu lijken we ineens anciens, die eerste weken in de camper waren toch best spannend als we terugblikken.

We spenderen de dag wat in het park. Terwijl de kindjes wat spelen beginnen we de camper beetje bij beetje terug leeg te maken en de valiezen te vullen.

We verzamelen alle spullen die we niet meer nodig hebben en niet terug mee naar huis nemen. Er is nog heel wat huisvoorraad over, gaande van poetsmiddel, keukenrol & wc-papier tot olijfolie, kruiden & eitjes. Speelgoed die we gevonden of gekregen hebben (een teddybeer of twee, een emmertje voor in het zand, een strandbal) , Bent zijn loopfiets… , het boek “Gone Girl” (tijdens deze vakantie ben ik er toch ook in geslaagd één boek te lezen hier). Al deze spullen gaan in een doos en die zetten we voor de camper met een bordje “FREE items / unfortunately our tour down under has come to an end. These items are looking for a new home”.

Tussendoor gaan we ook nog met de jongens een laatste keer naar zwembad, het springkussen en de speeltuin hier in het park.

Onze laatste campeermaaltijd is, hoe kan het ook anders: een BBQ. Na het eten geven we de rest van onze keukenkastinhoud aan onze buren. Een koppel Oostenrijkers die hier op vakantie zijn met 2 oudere kinderen van 8 & 11. Ze zijn hier voor de 2de keer in Australië, 7 jaar geleden waren ze hier ook met hun kindjes die toen even oud waren als Gust & Bent. Ditmaal hebben ze West-Australië gedaan en hebben ze nog 3 weken voor de boeg. Tiens tiens, een voorteken.