Een nieuwe dag, een nieuw plan. Het plan om via de New England Highway naar Brisbane te rijden hebben we laten varen. Vandaag rijden we door de bergen langs de Waterfall way naar Coffs Harbour, the scenic route! Daar zullen we kust bereiken en dan zien we wel .. carpe diem enzo.

Iederereen slaapt lekker uit tot 8u en zoals de meeste dagen begint de dag met zijn 4en op bed. Een flesje, een verhaaltje. Ook Gust luistert aandachtig mee.
De voskoesoes (zie dag 11) hebben hun bakje water leeggedronken en ook onze restjes brood zijn verdwenen.

We zetten onze weg verder op de Waterfall Way en de eerste watervallen op onze weg zijn de Wollomombi falls. De wandelschoenen worden bovengehaald voor een eerste fikse bergwandeling van *ahum* 700meter (one-way) naar de lookout point. De waterval was niet zo héél hevig want het had de voorbije dagen niet zo veel geregend. Het uitzicht was wel spectaculair. Volgens Bent: “dat is een mooie diepe put hé mama”.

30km verderop, de Ebor falls. Al wat meer water en een mooi uitzicht. Hier houden we ook onze pic-nic stop voor we verderop rijden.

De “Dangar falls” bij Dorigo lieten zich iets minder vlot vinden maar waren de zoektocht meer dan waard. Beneden in het dal zagen we ook de lokale jeugd een zwemmeke doen.

We passeren Bellingen, een dorp die zo een uit een cowboy film kan komen en zien op de zijkant van de weg het supergezellige Lodge241 Gallery Café liggen. Een home made lemonade, een ice coffee & een chocolate-milkshake later kunnen we er terug tegenaan en komen we aan in Coffs Harbour.

Sinds we Adelaide verlaten hebben bereiken we na 1800km terug de kust.

We pikken er een all-in camping uit, een zwembad met glijbanen, een speeltuin, opnieuw een springkussen. Bent weet niet wat eerst doen maar doet het allemaal: fietsen, voetballen en met zijn 4tjes het zwembad in. Van al dat zwemmen krijg je honger en dus gooien we snel een vleesje op de bbq.

Op alle campings vind je die trouwens, bbq’s op gas in open keukens. Een zaligheid. Voor het eerst hebben we free & unlimited wifi en skypen we met het thuisfront. Bizar hoe iedereen daar nog slaapoogjes heeft terwijl het hier terug donker aan het worden is, maar het is fijn iedereen eens te kunnen zien & horen.

2 vrolijke gezichtjes keken ons aan vanop hun bed boven in de camper. Ontbijt, inpakken en wegwezen , op naar de volgende bestemming. Omdat we gisteren onze date met een national park hebben gemist besloten we vandaag opnieuw onze kans te wagen, na wat getwijfel zetten we dan toch koers richting Armidale om s’avonds kamp op te slaan nabij Woolomombi falls, de op 1 na grootste waterval van ’t land.

Het was weer een hete dag, na 50km kreeg onze camper weer streken, terug een engine light. De motor wou niet meer hoog in de toeren gaan, de turbo deed het niet meer. Bergop is dan heel lastig zo … Even langs de kant van de weg gaan staan, het ding in neutraal gooien en de motor in zijn toeren jagen. De bedoeling hiervan is om alle particles op te branden en zo de blocked exhaust vrij te maken. Het lukte vrijwel meteen en we konden weer verder.

Onderweg hielden we halt in de universiteitstad Tamworth, daar namen we een gezonde hap in een trendy foodbar “Gusto”. Daarna weer de camper in op weg naar Armidale. Het klinkt gek maar we vinden het rijden absoluut fijn, elk dorp of stad ligt snel 100km van elkaar en het landschap is zo varierend.

In Armidale, de hoogste stad van Australië, bezoeken we de lokale counsil (de toeristische dienst) om wat info op te halen voor onze trip langs de “waterfall way” , we tanken opnieuw vol en zoeken nog een dump point op buiten de stad om onze sh*t te gaan lozen.

Wanneer we de waterfall way afslaan richting national park is hij plots daar : een SPRINGlevende kangoeroe. Jeej! Als we aan onze campground aankomen blijken we daar hélemaal alleen te zijn… wow! De temperatuur is hier gezakt naar 26 graden en het is aangenaam vertoeven tussen de bomen. Tafel & stoelen worden buitengezet en we spelen samen met Bent een nieuw spelletje dat we gekregen hebben van Titus. De pot schaft vanavond penne met tomatensaus & aubergines. Terwijl het water kookt gaat Tom even een toertje lopen

Het wordt donker, pikke donker. Best spannend! We horen geritsel vanuit het bos. We schijnen ons lampje voorzichtig naar buiten en zien dat we bezoek hebben gekregen van een familie diertjes. Zelf met al mijn uren National Geographic & Discovery channel duurt het nog een dag om te weten te komen welke diertjes dat waren maar het waren blijkbaar Brushtail Possum … bij iedereen uiteraard beter bekend als de Voskoesoe. Say what?

We gooien samen met Bent wat brood, zetten een potje water (Tante Sas & Oma Mieke zullen fier zijn) en de diertjes komen héél dicht bij. Prettiger kon de dag niet eindigen.

8u30 nachtrust voor Gust, 7 voor Bent, 5 voor Tom en 4 voor mij, auwch. Ik heb vast geslapen van middernacht tot 2 en dan ben ik elk uur wel eens wakker geweest en heb ik wat liggen snoozen… tot onze vrolijke Gust om 6u30 van ‘tata tata’ begon te doen. Maar hij doet dat zo schattig dat het hem snel vergeven was. Om 7u30 weerklonk er ook een ‘mamaaa’ uit de slaapkamer en toen kwam het besef dat het vandaag ging pikken. Om 15u was mijn kaars uit en heb ik een dutje gedaan met Gust, had ik niet mogen doen want het is nu alweer bijna middernacht en ben klaarwakker. Tom en Bent zijn de dag doorgekomen zonder dut en die zijn nu al effe in dromenland, ik denk dat dat een beter plan was. Ik ga die strategie morgen ook eens uitproberen.

Maar dus, dag 4 van onze trip, dag 2 in Adelaide. Vandaag was het hier een grote dag, het was Christmas Pageant. Iedereen is er hier zot van. Het is een soort van carnavalstoet die 2u door de stad trekt, 58 praalwagens met op’t einde de kerstman die zijn intrede doet. Waar wij logeren passeerde die parade pas om 10u maar vanaf 7u zaten er al duizenden mensen te wachten in kampeerstoeltjes en op dekentjes. Op de achtergrond de alombekende kerstliedjes… De meesten hadden kerstmutsen op, speciaal wel, zo in de zomer. Wie nog een plaatsje op de eerste rij wou was eraan voor de moeite. Er bleken maar liefst 345.000 mensen langs het parcours te staan, en dat betekende weinig volk in de stad, ideaal voor ons om op’t gemakje nog wat te wandelen, te lunchen. We pikten wel een deel van de parade mee maar na 15 wagens hadden we het al wel gehad. De intrede van de Kerstman hebben we niet gezien maar op zich hebben we niet veel gemist denk ik.

Voor de rest hebben we vandaag nog wat mooie parken ontdekt waar Bent zich volledig heeft kunnen uitleven. Een Duracel konijntje was er niets tegen. Die bleef maar lopen. Tot hij om 19u vroeg of hij even in de buggy mocht zitten, en geen 2 minuten later viel hij als een blok in slaap (en dat doet hij anders nooit, slapen in de buggy). Aangekomen in ons apartment kregen we hem dan ook met geen stokken wakker… met een flesje warme chocomelk lukte het wel, maar eens die op was is hij meteen gaan slapen.

Nog effe meegeven : we hebben intussen een Australisch GSMnr met prepaid kaart om ook overal op Internet te kunnen, leek ons makkelijk om campings te boeken. Tom zijn nr is dus even inactief. Ik ben wel nog bereikbaar via mijn gewoon nr.

Morgenochtend mogen we de camper trouwens gaan halen, onze camper. Dan kan ons avontuur echt beginnen. Zo benieuwd wat dat zal geven!

Onze eerste dag In Australïe en meteen 37°, bam! Ongewoon voor de tijd van’t jaar zeggen ze hier, gelukkig zijn het vanaf morgen iets draaglijkere temperaturen, zo rond de 25, ideaal! Bent snapte er niets van toen we hem alleen een shortje en een marcelleke aandeden. Al wenend zei hij dat hij zo toch niet naar buiten kon, “de mensen gaan mijn blote armen zien!”… Het dutske, de jetlag zal er ook wel voor iets tussenzitten… Al bij al valt die jetlag (voorlopig) nog mee trouwens. Gust lag er rond middernacht in, Bent is samen met ons gaan slapen rond 2u en om 8u was iedereen wakker. Flesjes gedronken, boterhammetjes met choco (jaja Nutella hebben ze hier ook, en megalekker brood!), factor 50 smeren en klaar om de Central Market te ontdekken. Foooood! overal! en lekker! en vers! Meer moeten wij niet hebben. Smoothie naar binnen gespeeld, tapas gekocht, wat beleg voor de jongens hun boke en kip en boontjes om meteen klaar te maken op ons apartementje.

Na de lunch kregen we een klopke en besloten we een paar uurtjes te dutten. Hadden we de wekker niet gezet, we hadden er nog ingelegen… maar een paar uurtjes waren genoeg om er weer even tegenaan te kunnen. Een wandeling naar 1 van de vele parken in Adelaide , langs Rundle mall, een winkelwandelstraat. Vakantiegevoel, zalig… Fruitmoment in’t park aan de speeltuin die Bent van ver interessanter vond dan dichtbij (onze held). En toen was het ineens donker en vlogen de muggen rond onze oren, tijd om ons apartementje weer op te zoeken. Eens skypen met ’t thuisfront en de homesitters en poging om de kindjes wat vroeger in hun bed te krijgen. Gust was precies blij dat hij mocht gaan slapen om 22u. Bent horen we nog wat fluisteren in de kamer naast ons, en ’t is bijna middernacht, maar hij zal wel snel toegeven aan zijn vaak…