Ja de kinderen gaan mee
oktober 20, 2016 AUTHOR: admin CATEGORIES: Bent, USA Tags: , , , ,

Dag 17 – Grand Canyon (North Rim) – Page

We sliepen op ongeveer 2500m hoogte. Een ijskoude nacht was het! De jongens hadden er precies weinig last van in hun dikke pyjamas en onder hun donskes. We zijn vroeg wakker, rondom zijn er nog een paar enkelingen gestrand in hun auto’s. We spelen van barmhartige samaritaan en bieden een potje warme koffie aan. Het voordeel van onze RoadBear RV is dat we de chauffage kunnen aansteken wanneer we willen (gas) en de generator (elektriciteit) in noodgevallen (een pot warme koffie) zoals deze. Akkoord, met een gasbrander kan je ook water warmen om koffie op te gieten maar geef ons dan toch maar een tikje luxe on wheels.

De North Rim ligt nu eens niet op de typisch uitgestipelde routes. Vanaf de ingang van het park is het al snel een uurtje rijden naar de viewpoints. De rit is eigenlijk totaal anders dan wat we er op voorhand van verwacht hadden, geen kaal plateau maar een mooie bochtige weg tussen het het Kaibab Forest (door ons omgedoopt naar het kebab bos, hmm nen pitta zou smaken).

TIP: Als je in de Grand Canyon de drukte wat wil vermijden check dan zeker het boek Grand Canyon van James Kaiser. Naast wat info over de geschiedenis, fauna & flora staat het vol met kampeer & wandeltips. Allemaal iets avontuurlijker dan de typische Capitool gidsen.

Ook al zat de enige camping die nog open was dan wel vol, vandaag valt het op dat de North Rim van de canyon inderdaad rustig is. Op elke viewpoint is er parkeerplaats met hopen. We rijden eerst tot Point Imperial en daarna rijden we verder naar Cape Royal (45min rijden vanaan het visitor centre). Het einde van het plateau en de plek heeft z’n naam niet gestolen. Wauw, wat een zicht! 11km (elf!) lager zien we de Coloradorivier stromen.



Het is nog maar middag en we besluiten dat we vandaag nog naar Page rijden (270km). Eerst gaat het door een stuk erbarmelijk slechte weg maar dan plots duiken vanuit het niets de Vermilion Cliffs op. Het laatste anderhalf uur van de rit richting Page is echt SUPER mooi. (route => 89A) Aan de Navajo Bridge houden we even halt om er te voet over te lopen. 140 meter onder ons stroomt de Colorado. DE rivier die hier heel het landschap heeft getekend. We zijn de ranger in Zion eeuwig dankbaar voor de omweg langs de North Rim en bijgevolg ook deze route!



Als we in Page aankomen hebben we honger, we houden halt aan Ken’s Old West Steak House. Echt iets uit de cowboy films, met live country music. We maken gebruik van de wifi om op te zoeken waar er RV parks zijn en die blijken alweer allemaal vol te staan … Oeps! Bij het binnenrijden van Page hadden we wel een Walmart (supermarkt) gezien, bij Walmart is het beleid dat campeerders ook deel uitmaken van hun clienteel en normaal gezien laten ze toe dat je daar mag overnachten. Niet erg idylisch but it will do.

TIP: Op de site van Walmart kan je een lijst downloaden van welke winkels waar je niet mag overnachten.

Bij het buitengaan van het restaurant komt de eigenaar ons nog begroeten, en dat is voor ons het sein om de kinderen in de strijd te gooien en ervoor te zorgen dat we gewoon op zijn parking te nacht mogen doorbrengen …. old Ken plooit snel en wij moeten niet meer naar Walmart… WIN!

december 10, 2014 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Bent

Bent

Het is fijn te zien hoe Bent hier in Australië openbloeit. Hoewel hij op school samen met zijn kameraden precies wel een franke teut heeft is het thuis toch nooit een grote held geweest. Hem vuil maken zat er niet in, altijd heel voorzichtig, zand of gras tussen de tenen? Hell no.

Hier zien we hem alle dagen nieuwe dingen doen. In het zwembad gaat hij total loss. Van de kant springen, kopje onder gaan, ik mag hem zelf van de ene kant naar de andere kant gooien.

Zand tussen zijn tenen, ineens is dat allemaal ok. In het begin was de zee goed als er maar geen golven waren (een baai). Vandaag toen ik de grote golven in Yamba eens wou trotseren trok hij spontaan zelf zijn kleren uit om er ook mee in te springen.

Dat fietske van 25$, de beste investering ooit. Overal rijdt hij daarmee, in de dorpjes, in de winkel, op het stand, in de zee en vandaag na een fikske regenbui is hij wat gaan vlammen door de modder. Geweldig vond hij het om zich vuil te maken. Vroeger zou hij geen 5m ver rijden, nu doet hij (zelf) zijn helm aan (verantwoordelijk is hij nog steeds) en gaat hier telkens de campingplaats wat gaan verkennen, maar hij zal niet vertrekken voor hij iedereen een dikke zoen komt geven. Het is toch zo’n lieveke.

Bent kan out of the blue herinneringen ophalen en verhalen vertellen van thuis, van bij oma en oma en opa, van bij tante sas en peter kurt, van op school, van bij de vlerkjes. “Weet je nog?” is tegenwoordig zijn meestgebruikte zinnetje. En als we terug thuis zijn gaat hij ook nog eens klimmen met Titus, zijn beste vriendje. En op school gaat hij alles vertellen aan de juf en aan zijn vriendjes. Ook al zitten we al een dikke maand aan de andere kant van de wereld, het thuisfront ligt duidelijk nog vers in het geheugen.

Van de diertjes die we allemaal tegenkomen heeft hij precies geen schrik, met zijn lampje schijnt hij als het donker is altijd eens uit de camper om te zien of er niemand is. Hij zou ze allemaal willen aaikes geven en opnemen (enkel de krokodil & de slang in de zoo aaien, dat moest zo niet, dat heeft hij van de mama)

Alleen dat wandelen, dat is niet altijd zo zijn ding, hij kruipt liever in de rugzak op papa zijn rug. Chance dat het een pluimke is.

Straf eigenlijk van dat manneke , we sleuren die nu al 30 dagen overal mee naartoe en ook al heeft hij zoals elk kind wel eens een minder flinke dag, klagen doet hij niet, hij vraagt gewoon eens “gaan we vandaag ver rijden?” ’T is een toffe peetie onze Bent.

Dat is een mooie diepe put he mama?
- Bent, bij het uitzicht vanop Wollomombi Falls lookout - #
november 4, 2014 AUTHOR: admin CATEGORIES: Bent Tags: ,

Een last-minute feestje voor Bent

Dat het voor Bent toch wel even aanpassen zou zijn dat wisten we wel. Maar toen we van een aantal ouders hoorden dat ook zij hun kindjes aan het voorbereiden waren op onze reis en op het feit dat Bent een tijdje niet op school zou zijn besloten we nog een last-minute feestje te organiseren.

Bent mocht zelf kiezen wie er kwam … vastberaden moesten dat de 3 jongens zijn maar hij wou er ook nog 3 vriendinnetjes bij. Een party met 7 kapoenen tussen 3 en 4jaar, druk, maar wel heel plezant. Het was een zonnige dag, dus we konden halverwege de namiddag de kindjes eens luchten. Wat kleurplaten, fotomomentjes, een paar pannekoeken en een hele hoop plasmomenten (als er eentje begint moeten ze ineens allemaal), en het feest was zo voorbij. De vriendjes hadden allemaal samengelegd voor een knapzak gevuld met autootjes en een iTunes kaart, ideaal om de vlieguren door te komen! Daarbovenop kreeg hij nog een lego camper, toepasselijker kon niet. Nog eens bedankt aan alle ouders voor de attenties, het was een topfeest! Wij namen tijdens het feestje polaroids van alle kindjes samen met Bent. Een versie om mee te geven en eentje om mee te nemen naar Australië.

Ook aan de andere klasgenootjes hebben we gedacht, we gaven we de juf wat prenten mee met basisinfo over Australië (een wereldkaart, de dieren, de vlag, het klimaat etc.). Maar ook de juf had een kleine attentie: op z’n laatste schooldag kreeg Bent een bundeltje met allemaal tekeningen van de kindjes, heel lief!

Hij zal ze wel missen zijn vriendjes, maar hij komt ongetwijfeld terug met een pak stoere Aussie verhalen terug naar huis.

Aan de mama’s en papa’s, laat zeker eens een berichtje na op onze blog, het zal Bent plezier doen! En de papa van Tibe heeft alvast beloofd om eens in de klas wat fotootjes te gaan tonen. (no pressure Karel)

Meer foto’s van het feestje kan je hier vinden.

Archief

Recente reacties

LAYOUT