We verlaten Wilsons Prom en rijden richting Phillip Island. Dit was een van de zaken die we van thuis uit al hadden beslist te willen doen op onze route. Op het eiland komt immers elke avond een kolonie kleine pinguins uit het water om er ’s avonds terug naar hun nestjes te gaan in de duinen. We moeten er wel meteen aan toevoegen dat je daar niet zomaar eens wat op het strand kan gaan wandelen om de beestjes te zien, neen ze hebben daar speciale boardwalks & tribunes voor neergepoot. Ja, tribunes … op een drukke avond komt er daar zo een 4000 man op af, maar laten we niet teveel vooruit lopen op de feiten. Eerst moeten we daar nog een kamplaats zien te regelen, het is inmiddels hoogseizoen, de prijzen swingen de pan uit. Waar je normaal 30$ betaalt, betaal je nu snel 70-90$ voor een dagje je camper te parkeren op een lap gras/beton met wat stroom & water. Camping na camping bleek vol te zitten tot we nog geluk hebben er eentje te vinden in Cowes.

Er is een brug op en af het eiland en het is er bumperrijden, bovendien is het grijs & regent het pijpenstelen. Waar de aantrekkingskracht zit en waarom iedereen naar hier wil komen is ons een raadsel. Zo een machtig land en iedereen lijkt naar dit plat eiland te willen komen.
De namiddag brengen we door in de camper, buiten is er regen & wind. Ze voorspellen opklaringen tegen 18u, laat ons hopen, we hebben geen zin om met de kindjes 2 uur op een tribune in de koude te zitten wachten op wat pinguins ….

Voor we vetrekken gaan we onze buikjes eerst nog wat gaan volsteken bij een Japanse tapasbar, perfect naar de zin van Bent die tegenwoordig echt overal wil van proeven… “hmmm jammie jammie, ik lust dat graag” gaat het dan.

Op naar de pinguins, 10km verder op het eiland, veel volk op de baan, precies of je richting sportpaleis staat aan te schuiven vanop de ring. Onderweg grote elektronische borden “tonight is sold out” (wij hadden enkele dagen eerder al tickets geboekt online) , maar dat wil dus zeggen 4000 man vs 16000 paar pinguins.

Je betaalt dus toegangsgeld (23$/pp), en je zit tussen 4000 anderen. Om dat idee wat draaglijker te maken blijven we onszelf eraan herinneren dat het geld naar het behoud gaat van het park & de kolonie. Allemaal gedekt onder de mantel der “ecotourisme” dus. Geld dat waarschijnlijk ook naar het grote complex is gegaan aan de ingang. Een mini museum, food & drinks bar en souvernirwinkel. Je waant je echt aan de inkom van een pretpark.

Je vraagt je ondertussen misschien ook af waarom er een foto van een opgezette penguin als cover foto staat … wel … je mag er GEEN foto’s maken. Mochten er 4000 flashes afgaan zouden de beestjes nog meer verschieten …. (ze zijn ook slechts 30cm groot)

Iets na 19u komen we aan, via de boardwalks door de duinen kom je aan 2 grote tribunes. Een tip die we hadden gelezen, probeer op de rechter tribune te gaan zitten, daar komen er meer uit water. Het zonnetje is er gelukkig nog eventjes doorgekomen, de wind was wat gaan liggen maar toch kon je een dikke trui, regenjas (windstopper) en dekentje goed gebruiken. De beestjes werden verwacht tegen 21u.

Op een paar verdwaalde enkelingen na kwamen de eerste groepjes inderdaad iets na 21u uit het water, vanaf dan gaan de spots voor 50min aan zodat je ze naar hun nestjes kan zien gaan. Het eerste deel van het event bestaat dus uit het feit dat je groepjes pinguins uit het water ziet waggelen en over de rotsen sukkelen. Schattig om te zien en een verrekijker was handig geweest. Wij bleven een beetje op onze honger zitten omdat we eerder een soort D-Day landing hadden verwacht van pinguins, met honderden tegelijk ipv tientallen. Maar voor Bentje was het top, Gust heeft liggen knorren in de draagdoek.

Bij het 2de deel van het “event”, als je de tribune verlaat kan je via de boardwalks in de duinen de beestjes volgen terwijl ze terug naar hun nestjes lopen om hun jongeren te gaan voeden. Overal waar je keek liepen er beestjes. Waggel waggel en dan alla Maggie Simpson stuik op de buik. (frontaal op hun muil gaan). En het bleek ook paringsseizoen te zijn aan sommige andere pinguin-moves te zien. Volgens Bent waren ze aan het “dansen”.

Moe, een beetje verkleumd kwamen we om 23u terug op onze camping aan. Blij dat we het gezien hebben maar misschien toch iets onder de verwachting.