Opstaan doen we onder een stralend zonnetje, zalig! Onze camping ligt maar op 5km van de ingang van Wilsons Prom, maar dan is het nog 25 km rijden tot het midden van het park vanwaar de meeste wandelingen starten. Wilsons Prom is het zuidelijkste punt van Australië en ook 1 van de meest favoriete nationale parken in Victoria. We verwachten dan ook veel volk want de enige camping in het national park heeft 470 staanplaatsen en is helemaal volzet. Ook alle accommodatie in de dichtstbijzijnde dorpen waren helemaal volgeboekt. Maar eens we door het park rijden valt daar weinig van te merken. Er zijn ook zoveel uitvalsbasissen om te wandelen en het park is zo uitgestrekt dat je nooit een gevoel van drukte ervaart.

Wij starten onze tocht vanop Picnic Bay Carpark en wandelen richting Picnic Beach. Onderweg krijgen we een magnifiek zicht op Whisky Beach en Picnic Beach voorgeschoteld. Mooie rotsformaties scheiden beide stranden, azuurblauw water, surfers die de felle golven trotseren, ik had hier nog lang kunnen staan kijken. Maar we zakken af naar Picnic Beach en wandelen aan de rand van het water tot aan de andere kant van het strand waar we weer klimmen en dalen tot aan Squeaky beach. Het strand heeft zijn naam te danken aan het zand dat zo fijn is dat het ‘squeak squeak’ doet als je erop loopt. Beetje vergelijkbaar met het zand op Whitsunday Island. We installeren ons voor een picknickje, ravotten wat op het strand en lopen wat zandduinen op en af.

Het enige nadeel van de wandelingen hier is dat je dezelfde weg moet terugwandelen. Dezelfde 3 km terug, maar deze keer wil Bent wel in de rugzak. Position switch: Gust op mijn buik, en Bent op Tom zijn rug. Ook al is het dezelfde weg terug, we krijgen toch een ander beeld van de stranden en de baaien te zien. We zijn dan ook intussen 2u verder en de zee is woeliger en het is vloed. De rotsen waar we in het opgaan nog tussen konden wandelen worden nu overspoeld door metershoge golven.

Uitgeput komen we terug aan de camper. Even op adem komen en dan toch beslissen toch nog wat te profiteren van dit pareltje. We rijden verder naar Tidal River, waar die volgeboekte camping ligt, en parkeren ons daar aan het infopunt. Amai, wat zijn we blij dat we hier niet overnachten. Als sardientjes staan de tentjes op elkaar gepakt. 500 in totaal, verschrikkelijk!

Van daaruit wandelen we nog een uurtje langs de oevers van de Tidal River en naar een lookout op de rivier. Deze keer wel een wandeling met de buggy, kwestie van onze ruggen toch nog een beetje te sparen.

Intussen is het bijna 18u en tijd om terug naar onze campground te rijden. Ik maak wat carbonara klaar en dat wordt door iedereen heel hard gesmaakt. Bent bleef maar eten, hij heeft dan ook vandaag zeker 5km gestapt, de flinkerd.

Vandaag was gewoon een perfecte dag : flinke zonen, stralend weertje, en een prachtig national park.