Onze Gust, Gustieman, Gustie Wustie. Het manneke zal zich hoogst waarschijnlijk niks meer herinneren van ons avontuur. Maar wij hem wel op deze leeftijd, wees gerust. Het is de eerste keer dat we zo lang 24 op 24 bij onze kindjes zijn.

Als hij wakker wordt is hij de vrolijkheid zelve, al mag zijn flesje niet te lang op zich laten wachten. En zolang je hem op tijd en stond eten geeft blijft hij vrolijk. Want aIs Gust wat humeurig is, dan heeft hij hoogstwaarschijnlijk honger. Met z’n 6 tandjes knabbelt hij het liefst op bokes en koekjes. Bananen, druiven en yoghurtjes gaan ook op elk moment van de dag vlotjes binnen.

Gustje is zot van alle beestjes die hij ziet, als Gustje “ooo oooooo” doet en met z’n vingertje wijst, dan mag je er zeker van zijn dat er een diertje aan de camper zit. Al is het soms maar een vogeltje. De springende kangoeroes deze avond aan de camping, hij had ze ook gezien.

Veel babbel komt er nog niet uit. Af en toe menen we eens een ‘kijk’ of een ‘tutje’ te herkennen. Verder een ‘dada’ als hij papa ziet en een ‘maamaaaaaaaaa’ in zijn ween. Daar moeten we het voorlopig mee stellen. Maar hij verstaat soms meer dan we denken. Als het tijd is voor een nieuwe pamper neemt hij bvb zelf een pamper uit de doos en wat vochtige doekjes. Nu alleen nog leren stilliggen bij het verversen…

Gustje vindt zand NIET leuk, ook gras vindt hij NIET leuk …. als je met hem richting zee wandelt grijpt hij je vast zoals een koalabeertje, want de zee dat vindt Gustje NIET leuk (gelukkig doen we slechts 5000km oostkust van Australië, ahum…). Maar het zwembad vindt hij gelukkig wel leuk, plietse pletse doen! En speeltuinen en glijbanen begint hij ook alsmaar leuker te vinden.

Van Gust is het nog straffer dat die zo flink is, soms is het van de autostoel naar de rugzak, van de rugzak naar de autostoel, van de autostoel naar de buggy, maar hij laat het wel weten wanneer hij liever eens gepakt wil worden. Dan steekt hij z’n handjes in de lucht en begint hij aan zijn vals weentje. Neem je hem op dan stoppen de krokodillentranen vanzelf, deugenietje. Hij begint ook kusjes op commando te geven, plakkekussen wel te verstaan.

Stappen doet hij nog niet, kruipen & klauteren wel. Hij geraakt vlotjes in de camper en kruipt overal rond met het gevolg dat zijn beentjes en wreefjes van zijn voet zo zwart zien als roet. Ergens afklimmen lukt jammergenoeg nog niet waardoor hij soms wel eens valt. Maar met zijn onmisbaar tutje en poespoes is hij altijd wel snel getroost.

Het speelgoed van broer is interessanter dan het zijne. De auto’s laat hij tegen elkaar botsen en de vliegtuigen gaan de lucht in met de bijpassende “ffffff” (en het bijhorende gezever). Als we een uitstap maken nemen we ook altijd zijn FisherPrice potjes mee.

Slapen kan hij als de beste. Hij gaat als eerste slapen en is ook als eerste wakker. Een voormiddag- en namiddagdutje zijn nog onmisbaar, en dat doet hij lieft van al terwijl we rijden. Maar als hij moe is slaapt hij overal: op de boot (catamaran, speedboot, maakt niet uit), in de draagzak, in de rugzak, in zijn zwemband, en zelfs op de wiebelbus op Fraser Island waar wij gedurig van onze stoel gewipt werden.

De kindjes slapen trouwens boven samen in de camper, en we mogen onze beide pollekes kussen dat dat zo goed lukt. Dat goed slapen hebben ze gelukkig ook van de mama.