Dag 67 – Halls Gap – Mt Gambier
De voorspelde storm is deze nacht uitgebleven. Onze buur op de camping had voor niets gepanikeerd. Na het ontbijt maken we de camper weer klaar voor vertrek. Maar eerst nog even de kaketoes voederen. Met Gust op de arm en een zakje vogeleten in de hand trekt Tom richting een paar papegaaien. En toen waren er ineens een 30tal. Twee op zijn arm (wow, wat een klauwen!) en ingesloten door de rest. Bent en ik worden ook omsingeld maar wanneer de vogels wat agressiever worden en beginnen opvliegen rond ons hoofd schreeuwt Bent het uit van de schrik. Toegegeven, ik heb het ook niet voor vogels :-), mooi om zien, dat wel, maar ze hoeven niet per se rond mijn hoofd te vliegen.
We trekken richting Mount Gambier en genieten onderweg van het mooie landschap. Alweer een heel ander klimaat en uitzicht: een heel dor landschap met hier en daar wat bomen. We rijden South Australia binnen, de staat waar ons avontuur een dikke 2 maanden geleden begon. De cirkel is bijna rond maar we hebben nog een kleine 10 dagen te gaan! Onze goesting om toch nog naar Flinders Ranges te trekken groeit met de dag. Het is dat of de kust afrijden en nog naar Kangaroo Island gaan. Alles is wat afhankelijk van het weer. Morgen trekken we naar het infocenter in Mount Gambier en hakken we de knoop door.
Het besef dat we aan onze laatste 10 dagen begonnen zijn wordt nog versterkt in de supermarkt waar we wellicht voor de laatste keer grote boodschappen doen.
We checken in in Kalganyi Holiday Park en worden vriendelijk verwelkomd. We hoeven voor de kindjes niet te betalen en krijgen nog eens 10%korting bovenop. Een meevaller. Maar wanneer we ons installeren slaat het positivisme snel om. Wat een viesvuil park. Vuilbakken die in dagen niet geleegd zijn, vuile barbecues, een hele vuile camp kitchen. Alleen de douches en wc’s waren proper, maar toch, hier blijven we geen 2 nachten zoals gepland.
Terwijl ik nog 3 machines was in gang steek, begint Tom aan de voorbereidingen van het avondeten. Terwijl ik het koken voor mijn rekening neem, ruimt Tom wat op en vult de blog wat aan. Na het eten doet Tom de afwas terwijl ik de kindjes klaarmaak voor bed. Wat een topteam zijn we toch 😉
De kindjes gaan vroeg slapen en wij kruipen met een warme chocomelk onder een donsdekentje en kijken nog eens een filmpje. Lekker Belgisch.
Mooie vogels, maar als er zo’n tientallen boven uw hoofd vliegen zou ik toch ook bang worden.
Dat Bentje het uitschreeuwt van de schrik da kan ik goed aannemen, ik zou denk ik hetzelfde doen.
Alweer mooie foto’s en een goed verslag,wat kan ik nog meer zeggen dan dat het een mooie belevenis is voor jullie en de kids.Hopelijk blijft Bent geen schrik behouden van vogels,maar hier zijn ze kleiner en niet zo talrijk hé.