De zware regenbuien die ze al dagen voorspeld hadden zijn de voorbije nacht eindelijk gevallen. Het heeft de hele nacht geregend en veel gewaaid. Gelukkig bleven de overstromingen uit, ook in Flinders Ranges, onze laatste grote bestemming. Maar dat is voor binnen 2 dagen, want 600km op 1 dag rijden doen we niet. We plannen vanavond nog te overnachen ergens in Barosso Valley, de wijnstreek vlak boven Adelaide.

We lunchen in Murray Bridge, in een superleuke ’70 café. De tafels, stoelen, verlichting, zetels, glazen zijn allemaal op en top retro. Er staat een speelbak met wat speelgoed en boekjes waar de jongens zich mee kunnen bezighouden in afwachting van onze lunch: fish&chips, de beste die we al gehad hebben.

Terwijl de mannen richting camper gaan, ga ik zogezegd nog even langs ‘de bakker’ (Toy World) om een beloning te gaan halen voor de jongens omdat ze zo flink zijn. De cars auto’s staat net in promotie en ze hebben Mack de camion, waar Bent al maaaaaaanden naar vraagt, perfect! Wat gaat hij blij zijn… maar ze verdienen het, echt, om af en toe eens beloond te worden. Zo’n 3-4uur rijden op een dag zonder ook maar 1 keer te morren, we mogen ons beide handjes kussen dat we zo’n brave jongens hebben.

We rijden en rijden en rijden. Het is intussen 17u en het regent al een tijdje. Met zo’n droevig weer door zo’n mooie streek rijden is zonde. Daarom houden we halt in Williamstown, het Zuidelijkste puntje van de wijnstreek. Een camping aan een rugbyveld, waar we de lokale helden even kunnen bewonderen. Bij 15° en in de gietende regen trainen ze in bloot bovenlijf. “En morgen een valling” zouden ons moeders zeggen.

Onze buur denkt ook dat hij een held is. Hij zoekt de camping af naar goud, met zo’n machientje in de hand scheert hij rakelings over de grond. En als het biept haalt hij zijn spade en schopje boven, hilarisch. Benieuwd of hij er ooit rijk van zal worden, maar hoop doet leven zeker?