We worden (vroeg) wakker met de rode gloed van de bergen op de achtergrond. We nemen uitgebreid de tijd om buiten te ontbijten voor we onze weg verderzetten richting Las Vegas. Stickerboekjes & doe-boekjes doen wonderen om de jongens bezig te houden tijdens de rit. Leuk aan onze Road Bear RV (en anders aan die van Britz) is dat de kinderen een tafel voor zich hebben om wat spulletjes op te leggen. (nadeel is dat Wenti om de 2 bochten alles mag gaan oprapen)

Tip: Er zijn geen kinderstoelen voorzien vanuit de verhuurmaatschappij en de bankjes op de achterbank zijn laag en bieden geen neksteun. Dus als je ter plaatse kinderzitjes koopt of als je die meebrengt van thuis neem er dan mee met een hoge rugleuning. Zo hebben hun nekjes iets meer steun (en bescherming).

Op weg naar Las Vegas houden we halt aan Red Rock Canyon Ranch voor een pic-nic en een stevige wandeling, voor we Vegas binnenrijden doen we nog de Red Rock Canyon scenic drive. Highlight voor de kids: een grote schildpad!

In de late namiddag rijden we Las Vegas binnen, super bizar om plots een grootstad voor je te zien opduiken in de woestijn.
De staat Nevada telt 2,5 miljoen inwoners, 2 miljoen daarvan wonen er in Las Vegas. Ons RV park aan Circus Circus is weinig idyllisch maar ligt wel vlak achter de Strip én het heeft een zwembad.

Als de avond valt gaan alle lichtjes aan, de stad komt tot leven, helicopters vliegen af en aan. We wandelen door het Circus Circus hotel/casino richting Strip. Slots slots & nog eens slots …. in de game halls mag nog gerookt worden. Hier heersen duidelijk andere regels & wetten. We wandelen de strip af en aan de “Venetian” gaan we naar binnen…. OMG … WTF ….
Bent weet even niet waar eerst kijken, plafondschilderijen, kanalen met gondels, fonteinen. Je wandelt door de straten van Venetië en Gust weet even niet meer of we nu binnen of buiten zijn … Aan een van de food courts kiest iedereen waar hij zin in heeft. Wij gaan voor Panda Express (chinees) , de kids voor Pizza en nadien een “echt” italiaans ijsje …

Bij het buitenkomen wandelen we nog even verder richting Mirage en worden we getrakteerd op een vulkaanuitbarsting. Het is drummen op de strip… niet normaal druk. Gust is ondertussen al lang in slaap gevallen maar Bent huppelt vrolijk verder. Duidelijk onder de indruk of een overload aan ijs …

Wakker worden en getrakteerd worden op een magnifieke opkomende zon. Terwijl Gust nog ligt te dromen ontbijt de rest van ons voor het eerst deze vakantie buiten. Het is 7u en al 20°!

Na het ontbijt trekken we richting Furnace Creek, eerst nog een stop aan het visitor center waar je museumgewijs wat kan leren over de geschiedenis, de fauna en flora van Death Valley. Hier kopen we ook onze annual park pass “America The Beautiful” (80$). Vandaag rijden we met de camper wat rond in Death Valley. Tijdens onze stops laten we de generator wat draaien zodat we de airco in de hoofdcabine kunnen gebruiken, het is dan ook weer tegen de 40° buiten.

Enkele van onze stops: Golden Canyon trail, een wandeling doorheen een stuk canyon. Badwater bassin, een zoutvlakte 86m,
Artists Drive: een mooie korte loop drive doorheen de bergen. Van daaruit rijden we 30minuten richting Dantes View, een uitkijkpunt vanop 1669m. What a view. We twijfelen even of we hier zonsondergang afwachten of we dat aan Zabriskie Point gaan doen. We kiezen voor de laatste optie. Een uurtje voor zonsondergang bakken we ons eerst een hamburgertje vanop de parking. En dan volgt 1 van de mooiste zonsondergangen die we ooit zagen, misschien zelfs nog mooier dan die aan de 12 Apostels aan de Great Ocean Road in Australië. De uitgestrektheid van het landschap is wellicht 1 van de redenen.

Overnachten doen we in Furnace Creek op 1 van de vele campsites. Je kiest een plekje en dan betaal je je standplaats aan een automaat en bevetig je je betaalbewijsje aan je plekje. Deze keer kiezen we geen full hookup, dat betekent geen elektriciteit en airco. De temperatuur zakt tot 20° vannacht, behoorlijk warm!

Niemand is ons komen wegjagen deze nacht, dus we hadden een gratis overnachting. Jeej! s’Ochtends starten we de generator om de camera’s & macbook op te laden. Ergens voelen we ons een beetje schuldig , we staan midden in een bos en die generator draait nu niet bepaald op zonne-energie …

Voor we doorrijden doen we onze inkopen bij een Vons grootwarenhuis in Bishop en gaan we nog tanken.

Tip: Neem een Safeway (Vons) Club Card. Te vergelijken met een Colruyt kaart bij ons. Op een volle winkelkar spaar je toch al snel 50$ uit en met de opgespaarde punten hebben we ook 0,50$ korting/gallon aan de benzinepomp.

We rijden langs een paar dorpen die doen denken aan de far west decors in Bellewaerde. Tijdens de rit eten we de koude pizza slices van gisteren op. t’Is Amerika, hier kan dat. We merken dat de temperaturen aan het oplopen zijn en ruilen stapschoenen voor flipflops en lange broeken voor shorts.

Na Lone Pine slaan we af richting Death Valley. Voor je’t beseft rijd je niemandsland binnen. De weg is magnifiek mooi en desolaat. We rijden van 1000ft naar 5000ft om weer tot zeeniveau te rijden. Het is 38° buiten, snikheet!

Na verschillende tussenstops en viewpoints komen we rond 16u30 we aan in Stovepipe Wells, midden in Death Valley. Er zijn gelukkig nog een paar plaatsen op de RV camping. Full hookup please! Want zonder airco redden we het niet. De jongens genieten nog van een plons in het zwembad bij zonsondergang, “a pool with a view”, maar wel vreemd, zo midden in de woestijn.

Waar we gisteren met een winterpyjama onder een dikke dons gingen slapen doen we dan nu met een tshirtje onder een dun laken.

Alweer een dag zonder internet of telefoonverbinding, weg van alles, een zalig gevoel.

We blijven in Yosemite National Park vandaag maar rijden op en af naar Glacier Point. Een uurtje rijden vanuit Yosemite Village, onder een stralend blauwe hemel. Onderweg dwingen de landschappen ons om geregeld halt te houden : Tunnel view is er daar eentje van, wauw! Glacier Point is machtig mooi, met zicht op de Valley (1000m lager) waar we een uurtje eerder nog doorreden.

Op een van de views staat er een koppeltje in trouwoutfit foto’s van elkaar te nemen. Tom kan het niet laten en stelt voor om wat foto’s te nemen van hen.

We rijden terug naar het dal en vertrekken voor een wandeling langs de mist trail. We willen minstens de footbridge op Vernal Falls halen.

Veel volk en een beetje teleurstellend qua wandeling, alles is geasfalteerd. Bent wandelt flink de volledige klim. Het is al te laat in de namiddag om nog een anderhalf uur verder te stijgen dus keren we terug. Op de terugweg stap Gustje bijna de hele weg terug. (bergaf)

Terug aan de camper kraken we onze 2l fles GIN (Jeej voor super size me USA) en doen we apertiefjes buiten. We sluiten de avond af met een warme douche en we koken ons potje (chicken wraps met guacamole aka groene saus).

Voor de 3de avond op rij gaan de kindjes zonder morren in hun bedjes. Zij slapen boven de bestuurderscabine. Wij proberen achterin de camper voor de derde avond een aflevering van The Americans uit te kijken maar onze oogjes vallen ook toe …

3AM … We worden beiden wakker omdat we geluiden horen aan een van de bear lockers rond ons…. met een verhoogd hartritme en een bang hartje schijnen we voorzichtig naar buiten met onze “lampzap” maar we zien niks … na een half uurtje “liggen luisteren” vallen we weer in slaap.

(dat zalig geen internet gevoel begint wel op de zenuwen te werken als we eens wat foto’s & blogs online willen zetten, ondertussen dag 9 hier .. in Las Vegas , en ook hier geen deftige connectie om de camping)

We worden wakker zonder dat we echt weten waar we zitten in het park. We staan naast de rivier, bij zonsopgang zien we het eerst licht vallen op de bergen rond ons.

Eerste indruk: wauw! Maar koud!

Tijd om wat informatie te gaan halen en een kaart te zoeken. We verplaatsen de RV naar een nieuwe kampeerplak (Upper pines) en worden nog eens gewaarschuwd bij het inchecken “you are now in bear country and you have to put all food, even unopened and canned, and everything with a scent (cosmetics, etc) in the locker, otherwise the bear will just rip your door right off and get everything (tegelijkertijd wijst hij met z’n vinger belerend naar een foto waarop een beer een autodeur kapottrekt)” Ok meneer de Ranger, ‘t is al goed!

Doorheen Yosemite valley loopt een gratis shuttle service, om de 10minuten is er een bus. We stappen op en gaan richting Visitor center: heel behulpzaam maar met 5 miljoen bezoekers per jaar (4 miljoen in 2015, maar voor 2016 voorspellen ze een record van 5miljoen) zou een man extra achter de balie geen overbodige luxe zijn.

We beginnen met een heel makkelijke wandeling naar Lower Yosemite Falls – een volledig geasfalteerde wandeling van een dik halfuur. Op zich wel ok, want de omgeving is prachting, maar het is niet het soort wandeling dat we voor ogen hadden. De falls staan droog trouwens in het najaar. Op de allesbehalve schuwe eekhoorns die onze druiven proberen af te troggelen na, vonden Bent en Gust de wandeling maar niets, dat belooft voor de rest van de dag, en vakantie…

Na een snelle hap wagen we ons aan een andere wandeling. We trekken naar Mirror Lake, deels via de Mirror Lake loop trail, tot aan de helft van de (opgedroogde) lake, waar we oversteken en de terugweg langs de “paved way” nemen. Vooral het eerste deel van de wandeling was heel leuk. Een zanderig pad, bezaaid met rotsen. Bent was in z’n nopjes en liet geen enkele kans liggen om de rotsen over te klimmen en te springen. Hij vond het een leuk “parcours’tje”. Gust was doodop en viel in slaap in de draagzak.

En dan is het hoog tijd om zelf eens een potje te koken met verse groenten. We maken ineens spaghettisaus voor 3 keer, want Roadbear RV’s hebben nu eenmaal een grote frigo én een grote diepvriezer! Zouden die beren etenswaren in de koelkast en vriezer ook eigenlijk kunnen ruiken? Wordt vervolgd…

Tip: Laagjeskleding! ’s Ochtends is het “bibber”koud met temperaturen rond het vriespunt, in de namiddag een aangename 20° met een gevoelstemperatuur van 25° in de zon.

We zijn weer vroeg wakker, we nemen afscheid  van onze hosts en gaan ontbijten bij Chow in Lafayette, een typisch Amerikaanse Diner. Daarna trekken we richting RoadBear RV Rental waar ons avontuur kan beginnen. We krijgen een recent model, een Ford, met amper 19500 miles op de teller, In de camper zit alles wat we nodig hebben: kookgerief, kampeertafel en –stoelen, meer dan genoeg lakens en dekens, superveel handdoeken in alle formaten etc. We pakken de valiezen uit en stellen vast dat de camper veel ruimer is (en praktischer ingericht) dan die van Australië. Alweer een pluspunt. Na een korte rondleiding en uitleg kunnen we vertrekken.

Nog snel even de huurauto droppen bij een Hertz filiaal 2 straten verder. Yosemite National Park, here we come!

We rijden een uurtje langs een vrij vervelende drukke baan tot Livermore waar we onze boodschappen doen bij Safeway, 2 karren vol! Ook al hadden we de winkellijst thuis al gemaakt kruipt er veel tijd in het winkelen. Bent en Gust worden wat humeurig (om niet te zeggen lastig), dus we eten nog snel iets in de supermarkt. Dat kan allemaal in Amerika, en de winkelkarretjes zijn zelfs uitgerust met een bekerhouder.

We rijden verder, het ziet er naar uit dat we net na zonsondergang zullen toekomen in Yosemite maar we hebben pech en moeten een uur omrijden door wegenwerken. Het laatste anderhalf uur, van Groveland tot Yosemite Valley rijden we in de pikkedonker door de bergen. Tom maakt zich vertrouwd met de “tow haul” knop op de camper, kwestie van onze remmen er niet meteen door te jagen op dag één.

Aan de ingang van Yosemite National Park is geen ziel meer te bespeuren om de entrance fee te innen. Gelukkig hadden we reeds enkele maanden geleden onze campspots geboekt op Lower & Upper Pines. We weten onze campspot nummer nog en zoeken ons plekje. 26 feet achterwaards camperen in den donker … like taking candy from a baby.

We maken kennis met het fenomeen “Bear locker”: Elke campspot is voorzien van een grote zware metalen kast met een systeem waar je je hand moet insteken om los te krijgen. Berenpootjes geraken er niet in. Al ons eten dat niet in de frigo zit halen we dus uit de camper en steken we in die bear lockers. Better safe than sorry!

Tip: Yosemite heeft ongeveer 4miljoen bezoekers per jaar. Reserveer dus ruim op voorhand je campground. Dit kan je online via https://www.nps.gov/yose/planyourvisit/camping.htm

Om 6u gaat de wekker, maar we liggen eigenlijk al lang wakker. Van de spanning.

Een uur later nemen we afscheid van ons Aikootje en zitten we in de auto richting Zaventem. De lieve meters van Gust zorgen voor het nodige vervoer en zwaaien ons uit.

Om 10u is onze vlucht richting Dublin met Aer Lingus. Een low cost maatschappij en eten op Europese vluchten moet je extra betalen. Het is gelukkig maar 1u40 vliegen en de tijd gaat snel.

In Dublin hebben we 1u30 transit tijd, net genoeg om de customs voor USA al volledig te regelen. Handig want dat betekent dat we in San Francisco meteen de luchthaven kunnen buitenwandelen.

En dan een vlucht van 11u naar SFO. Deze keer wel met eten en drank maar heel basic. Geen aangepaste kindermenu, geen kleine attenties voor de jongens zoals we dat met met Emirates gewoon waren. Ook de inflight entertainment is basic, op Finding Dory na is er weinig voor onze jongens. Zonder de iPad en de nodige belonging/omkoopkadootjes zouden we de vlucht niet overleefd hebben. Pas na 7u vliegen geeft Gust toe aan zijn vaak, Bent trekt het nog een uurtje langer.

Na de landing zijn ze allebei wonderwel springlevend, we pikken onze lading valiezen en autostoelen op en trekken met 2 volle karretjes met de skytrain richting Hertz om onze huurwagen op te halen. Een american made SUV. Tom in zijn nopjes.

17u en avondspits in SFO. We maken kennis met het verkeer. Het lijkt wel een exodus uit een rampenfilm. Iedereen probeert downtown uit te geraken en moet over de Bay Bridge. De ring rond Brussel maar dan in’t kwadraat. Maar skies are blue en de zon schijnt, vakantiemodus: ON!

Een uurtje later zijn bijna op eindbestemming: Walnut Creek, een residentiële buitenwijk van SFO, bij Mary en Dean, vrienden van een trouwkoppel van Tom. Ze zijn zelf niet thuis maar hadden instructies nagelaten waar we de sleutels konden vinden en waar we ons kunnen installeren. Boven hun garage is de mancave van Dean omgebouwd tot guest house, ping pong tafel, snooker, flat screen, een eigen badkamer .. awesome! Opgemaakte bedjes, een gevulde koelkast, en wegbeschrijvingen voor alles wat we mogelijks nog kunnen doen of moeten kopen.

Onze hosts zijn nog niet thuis en om 20u vallen we allemaal als een blok in slaap.

We gaan op reis en nemen mee…

2 kinderen,
3 valiezen,
handbagage en vooral bezigheidstherapie voor de jongens (inclusief ipads en beloning/omkoopkadootjes),
de ‘kleine’ plooibuggy (aangezien de band van de grote buggy vandaag nog is ontploft)
onze Deuter Kid comfort
en 2 autostoelen (omdat we ze toch gratis mogen inchecken)

En als we nog iets vergeten zouden zijn dan kopen we het daar wel, we gaan tenslotte niet naar de broesse.

Voor de zekerheid nog even checken of we de praktische kant wel in orde hebben

• reispassen
• Esta documenten
• internationaal rijbewijs
• wat dollars
• gedeblokkeerde bank- en visakaarten voor US
• een reisverzekering

CHECK!

Off we go!

Vorig weekend viel onze frank, nog 13 dagen en we zijn weg! Hebben we alles? Zijn we klaar om te vertrekken? Hmmm, neen eigenlijk niet nee. We weten terug in grote lijnen (zie vorige post) wat we willen doe en waar we naartoe willen maar de details … dat zien we daar wel zeker ?

De belangrijkste zaken bij een grote reis zijn de vlucht & de camper vastleggen. Dat zijn dingen die je best zo ver mogelijk op voorhand doet… vraag/aanbod bepalen de prijs, en meestal kan je een betere deal scoren als je daar op tijd bij bent.

Vlucht
Met vluchten is het wat kiezen, betaal je iets meer dan kan je rechtstreeks vliegen. Wil je iets meer aan je budget denken dan gaat het via tussenstops en iets langere transit tijden. Met kindjes was het bij ons ook wel belangrijk dat vooral die transit tijden wel wat meevielen. Voor onze vlucht kwamen we uit bij Aer Lingus. We vliegen van Brussel naar Dublin, en van daaruit gaat het naar San Fransico.

Camper / RV
Als je op zoek gaat naar een RV in de USA kom je snel uit bij Cruise America , de grootste speler op de markt maar met prijzen die per dag schommelen, een 24/7 chat die ons niet wist te overtuigen , en door de vele extra’s die er niet standaard inzitten zijn we even blijven verder zoeken.

In Australlië kozen we voor Britz en waren daar super tevreden van de service. Wat we zelf eerst ook niet wisten is dat ze ook actief zijn in de USA. Na het opvragen van wat offertes bleek dat de camper die we wilden niet beschikbaar was op de dag van aankomst. We kregen een alternatief voorstel van hen voor de huur van een Road Bear RV camper. Hun premium brand, maar wel een brand uit de zelfde familie van thlonline.com (Britz, Maui, Mighty, Kea, …)

Dus wij gaan op pad in een Road Bear RV, een 23-26′ model met een typisch amerikaanse look… A-Team worthy! We zijn nu al benieuwd naar de layout binnenin en die “american fridge”.

Verder merken we toch al wat verschillen tussen de verhuurdiensten in Australië en deze in de USA

• je koopt prepaid je aantal “Miles”. (in Australië was dit onbeperkt)
  Schat dus je afstand een beetje in. Extra miles zal je nadien betalen. Standaard hebben wij 3000miles (4828km)
• er is steeds een generator aan boord die je per /uur gebruik zal bijbetalen
• Convenience Kits (beddengoed/handdoeken) & keukenuitrusting huur je extra. (Bij Britz USA/AU zit deze er standaard bij)
• Geen enkele maatschappij verhuurt daar Kinderstoelen! We vermoeden dat dit een US legal-issue is om law-suits te vermijden… Tip: op lange afstandsvluchten mag je naast een buggy per kind ook een autostoel mee inchecken (check dit met je vliegtuigmaatschappij). Andere alternatieven zijn daar te plaatse een wallmart gaan bezoeken of bestel online en laat die leveren aan de pickup locatie van de verhuurmaatschappij.

Hmm, nu ik er aan denk … we hebben nog nieuwe tandenborstels nodig ook!

–

Bijna zover. Een maandje ertussenuit met ons 4tjes. Ditmaal doen we een road trip langs de West Coast van de USA. We komen aan in San Francisco en na een nachtje slapen pikken we de camper op. 30dagen later moeten we daar ook terug zijn.

Concreet hebben we weinig plannen, behalve een idee van wat we ongeveer willen zien en bezoeken. (we boekten wel reeds onze campspot in Yosemite) Onze voorlopige roadmap ziet er zo uit:

De nadruk ligt vooral op de national parks. Een loop langs de gekende parken (Yosemite, Death Valley, Bryce Canyon, Monument Valley, Grand Canyon, Joshua Tree) en terug via de “Big Sur” route van Los Angeles Naar San Francisco. Of we lang halt houden in de steden onderweg (wat moet je in Las Vegas met Kids?) weten we eigenlijk nog niet.

Voor wie ons reeds voor was ginderachter : Alle tips zijn meer dan welkom! Roads less traveled, must do or don’ts, leuke RV parks, … jullie zijn alvast bedankt!