KNAL! Rond 1u schieten we alletwee wakker van een enorm luide knal op de camping. Er is een nieuw onweer losgebarsten en het lijkt wel of de bliksem is ingeslaan op een camper verderop. We turen door ons raampje om te kijken wat er aan de hand is. Wat verderop zien we vuur…. maar of het nu aan onze slaapoogjes lag of aan onze verbeelding … het bleken maar wat rode lampjes van de halloweenversiering te zijn … Nu met zo een onweer boven onze kop vallen we niet meteen terug in slaap. De jongens daarentegen, geven geen kik en slapen rustig verder.

Tegen de ochtend komt de zon terug piepen, we hebben geen zin in een gevecht met muggen en ontbijten in de camper. Daarna vertrekken we meteen richting het laatste National Park op onze route: Joshua Tree. De weg ernaartoe lijkt weer wat meer op woestijn en we rijden 100km door niemandsland.

In 29Palms houden we eerst halt aan een McDonalds. Niet omdat we meteen zoveel zin hebben in een hamburger, maar wel omdat er free wifi is. (en we de pilot van het nieuwe seizoen van The Walking Dead willen downloaden, jeeej)

Aan de ingang van Joshua Tree gaan we eerst nog eens op bezoek langs het visitor center. Bent & Gust krijgen er een junior ranger boekje met opdrachtjes. Als ze alles zo goed mogelijk invullen krijgen ze hun ranger badge. We informeren ons naar de beschikbaarheid van kampeerplaatsen op Jumbo Rocks Campground, er is nog plek en we hebben blijkbaar geluk dat we hier zijn tijdens de week en niet in een weekend. En nog meer goed nieuws, de ranger geeft ons mee dat Tarantula season is! jeej! De rest van de lijst aanwezige diertjes : 6 soorten ratelslangen, 2 soorten tarantula, schorpioenen, mountain lions, bobcats vossen, coyote’s. Er is ook een overvloed aan konijntjes & muizen maar we zijn toch blij dat we geen tentje moeten opzetten om te slapen.

Joshua Tree binnenrijden is een vreemde ervaring: woestijn met gekke bomen & rotsen. Mooi & buitenaards.

Aan Jumbo Rocks gaan we eerst ons plekje gaan claimen. Een envelopje nemen (om er later 15$ in te steken), kijken welke campspot er nog vrij is en je nummertje op die enveloppe schrijven en in de bus gaan steken. Jumbo Rocks campground is een bijzonder plekje. Je rijdt tussen die gekke rotsen en daar kan je dan kamperen. Bij elke spot is er een tafel, firepit & BBQ voorzien tussen de rots & de weg in. Je kampeert aan de voet van de rotsen. Echt een aanrader!

Na onze claim rijden we naar Hidden Valley. Een heel toffe wandeling van een ongeveer een uur doorheen een vallei van rotsen & joshua trees. Als je hier maar 1 wandeling zou doen: deze! Bent & Gust zijn in hun nopjes en wandelen, klimmen en klauteren overval rond en op.

Het toffe aan de rotsen hier is dat ze zich door hun toffe vormen super makkelijk laten beklimmen en voor je het weet ben je enkele meters hoger. We really like the place.

Spot de klimmer

Op onze camping ’s avonds zoeken we ook weer een weg omhoog langs de rotsen om naar de zonsondergang te kijken. ’s Nachts zijn er weer miljoenen (tzal wel iets meer zijn zeker?) sterretjes te zien.

En dan nu … zombietijd.

We laten het drukke Las Vegas achter ons en zetten koers richting Zion (180miles). In ons boek (Lannoo’s autoboek – Califorinië en Zuidwest USA) staan een aantal dagetappes. De rit van vandaag is er zo eentje van. Na 100km rijden nemen we een kleine omweg en rijden de Valley Of Fire binnen. WOW! Op een van de vele sights houden we onze pic-nic stop om nadien verder te rijden richting Zion. We rijden van Nevada, door Arizona om in Utah te eindigen. Onderweg rijden we ook een andere tijdzone binnen en moeten we de klok een uur vooruit zetten

We lezen in onze gids dat er 2 kampeeropties zijn in Zion NP zelf. Of je moet maanden geleden gereserveerd hebben op X camping of je moet ’s ochtends al vroeg in het park zijn om je plekje te reserveren op de “first come” South Campground. Wij arriveren in de late namiddag, en alles zat eivol. De campings in Springdale hebben ook allemaal “no vacancy” bordjes hangen. Damn! Er zit niets anders op dan een half uur terug te rijden richting Hurricane. Daar vinden we nog een plekje op Willow Wind RV Park. Heel mooi onderhouden, maar je betaalt dan ook 55 dollar, slik.

We zijn allemaal wat chagrijnig omdat we een uur voor niets gereden hebben. Maar een bord spaghetti maakt veel goed! Alleen Bent heeft een off-avondje. Kan gebeuren! Als hij morgenochtend maar wat vrolijker is, want dan trekken we vroeg richting Zion NP in de hoop een plekje op de campground te bemachtigen.

We zijn weer vroeg wakker, we nemen afscheid  van onze hosts en gaan ontbijten bij Chow in Lafayette, een typisch Amerikaanse Diner. Daarna trekken we richting RoadBear RV Rental waar ons avontuur kan beginnen. We krijgen een recent model, een Ford, met amper 19500 miles op de teller, In de camper zit alles wat we nodig hebben: kookgerief, kampeertafel en –stoelen, meer dan genoeg lakens en dekens, superveel handdoeken in alle formaten etc. We pakken de valiezen uit en stellen vast dat de camper veel ruimer is (en praktischer ingericht) dan die van Australië. Alweer een pluspunt. Na een korte rondleiding en uitleg kunnen we vertrekken.

Nog snel even de huurauto droppen bij een Hertz filiaal 2 straten verder. Yosemite National Park, here we come!

We rijden een uurtje langs een vrij vervelende drukke baan tot Livermore waar we onze boodschappen doen bij Safeway, 2 karren vol! Ook al hadden we de winkellijst thuis al gemaakt kruipt er veel tijd in het winkelen. Bent en Gust worden wat humeurig (om niet te zeggen lastig), dus we eten nog snel iets in de supermarkt. Dat kan allemaal in Amerika, en de winkelkarretjes zijn zelfs uitgerust met een bekerhouder.

We rijden verder, het ziet er naar uit dat we net na zonsondergang zullen toekomen in Yosemite maar we hebben pech en moeten een uur omrijden door wegenwerken. Het laatste anderhalf uur, van Groveland tot Yosemite Valley rijden we in de pikkedonker door de bergen. Tom maakt zich vertrouwd met de “tow haul” knop op de camper, kwestie van onze remmen er niet meteen door te jagen op dag één.

Aan de ingang van Yosemite National Park is geen ziel meer te bespeuren om de entrance fee te innen. Gelukkig hadden we reeds enkele maanden geleden onze campspots geboekt op Lower & Upper Pines. We weten onze campspot nummer nog en zoeken ons plekje. 26 feet achterwaards camperen in den donker … like taking candy from a baby.

We maken kennis met het fenomeen “Bear locker”: Elke campspot is voorzien van een grote zware metalen kast met een systeem waar je je hand moet insteken om los te krijgen. Berenpootjes geraken er niet in. Al ons eten dat niet in de frigo zit halen we dus uit de camper en steken we in die bear lockers. Better safe than sorry!

Tip: Yosemite heeft ongeveer 4miljoen bezoekers per jaar. Reserveer dus ruim op voorhand je campground. Dit kan je online via https://www.nps.gov/yose/planyourvisit/camping.htm

Vorig weekend viel onze frank, nog 13 dagen en we zijn weg! Hebben we alles? Zijn we klaar om te vertrekken? Hmmm, neen eigenlijk niet nee. We weten terug in grote lijnen (zie vorige post) wat we willen doe en waar we naartoe willen maar de details … dat zien we daar wel zeker ?

De belangrijkste zaken bij een grote reis zijn de vlucht & de camper vastleggen. Dat zijn dingen die je best zo ver mogelijk op voorhand doet… vraag/aanbod bepalen de prijs, en meestal kan je een betere deal scoren als je daar op tijd bij bent.

Vlucht
Met vluchten is het wat kiezen, betaal je iets meer dan kan je rechtstreeks vliegen. Wil je iets meer aan je budget denken dan gaat het via tussenstops en iets langere transit tijden. Met kindjes was het bij ons ook wel belangrijk dat vooral die transit tijden wel wat meevielen. Voor onze vlucht kwamen we uit bij Aer Lingus. We vliegen van Brussel naar Dublin, en van daaruit gaat het naar San Fransico.

Camper / RV
Als je op zoek gaat naar een RV in de USA kom je snel uit bij Cruise America , de grootste speler op de markt maar met prijzen die per dag schommelen, een 24/7 chat die ons niet wist te overtuigen , en door de vele extra’s die er niet standaard inzitten zijn we even blijven verder zoeken.

In Australlië kozen we voor Britz en waren daar super tevreden van de service. Wat we zelf eerst ook niet wisten is dat ze ook actief zijn in de USA. Na het opvragen van wat offertes bleek dat de camper die we wilden niet beschikbaar was op de dag van aankomst. We kregen een alternatief voorstel van hen voor de huur van een Road Bear RV camper. Hun premium brand, maar wel een brand uit de zelfde familie van thlonline.com (Britz, Maui, Mighty, Kea, …)

Dus wij gaan op pad in een Road Bear RV, een 23-26′ model met een typisch amerikaanse look… A-Team worthy! We zijn nu al benieuwd naar de layout binnenin en die “american fridge”.

Verder merken we toch al wat verschillen tussen de verhuurdiensten in Australië en deze in de USA

• je koopt prepaid je aantal “Miles”. (in Australië was dit onbeperkt)
  Schat dus je afstand een beetje in. Extra miles zal je nadien betalen. Standaard hebben wij 3000miles (4828km)
• er is steeds een generator aan boord die je per /uur gebruik zal bijbetalen
• Convenience Kits (beddengoed/handdoeken) & keukenuitrusting huur je extra. (Bij Britz USA/AU zit deze er standaard bij)
• Geen enkele maatschappij verhuurt daar Kinderstoelen! We vermoeden dat dit een US legal-issue is om law-suits te vermijden… Tip: op lange afstandsvluchten mag je naast een buggy per kind ook een autostoel mee inchecken (check dit met je vliegtuigmaatschappij). Andere alternatieven zijn daar te plaatse een wallmart gaan bezoeken of bestel online en laat die leveren aan de pickup locatie van de verhuurmaatschappij.

Hmm, nu ik er aan denk … we hebben nog nieuwe tandenborstels nodig ook!

–