Dag 21 – Grand Canyon (South Rim)
Een frisse nacht maar iedereen heeft goed geslapen. Gisteravond nog naar de sterretjes en de melkweg liggen kijken. Fijn toch om zo te gaan slapen en wakker te worden op een kampeerplekje met niemand rondom ons.
We rijden de Grand Canyon binnen via de East entrance. Zoals in elk national park krijg je een krantje met wat info en een plattegrond van het park. Met de RV kan je blijkbaar niet alle scenics stops doen omdat er geen plek voorzien is voor grote voertuigen. Op de stops waar waar we dat wel kunnen (Grandview Point en Moran Point) is het druk op de parking en soms eventjes aanschuiven voor er een plekje vrijkomt. Aan desert viewpoint is er nu wel eens plaats genoeg en staat er een oude watch tower. De Grand Canyon is al 11km diep dus als je op een 30meter hoge toren gaat staan lijkt alles dus nog veel hoger (not!).
Ook hier kan je met de shuttle bus van viewpoint naar viewpoint rijden, en het zijn er veel, heel veel, wat het best wel vermoeiend kan maken als je ze allemaal wil doen. We parkeren ons aan de Backcountry Information Center parking en van daaruit wandelen we naar de “red loop” bus. Dit is een loop van het park waar er sowieso geen privé-auto’s mogen rijden. Blijkbaar vinden veel mensen dat vervelend wat het is een héél pak rustiger op de viewpoints hier. Wij pikken er een paar uit na een gesprek met 1 van de rangers: Maricopa Point, Hopi Point en Pima Point. Ipv telkens op de bus te wachten wandelen we hier en daar ook eens een een stuk. De afstanden tussen de viewpoints variëren van 500m tot 3,5km. Een rustige wandeling op een geasfalteerd pad op enkele meters van de canyonwand.
TIP: Als je stopt om een foto te nemen van vrouwlief en kind A hou dan zeker de buggy met kind B goed vast. Voor je het weet bolt die vanzelf verder …. (True story)
Nu, is de North Rim nu mooier dan de South Rim? Het is er alvast rustiger, wat het een pak aangenamer maakt. Er zijn ook minder viewpoints maar dat maakt het ook minder vermoeiend. Ons ‘wow’ effect was groter op de North Rim, maar misschien is dat gewoon omdat we daar de Grand Canyon voor het eerst zagen in z’n volle glorie. Want in alle eerlijkheid, het is langs beide kanten indrukwekkend. Om het met Bent zijn woorden te zeggen … ’t is nen diepe put …. de Canyon is gewoon te groot, te diep, te breed om eigenlijk te te vatten hoe groot, diep & breed dat nu eigenlijk is. Maar ergens zijn we blij dat we aan beide kanten van de Canyon gestaan hebben.
In de late namiddag zijn we terug aan de camper en verlaten we het park via de South entrance. Net voorbij het dorpje Tusayan zijn we terug in het Kaibab Forest en zoeken we ons weer een plekje in het bos op.
De avond valt, ik sprokkel wat hout, maak mijn eigen vuurput om een kampvuurtje te maken en hoop dat ik het bos niet afbrand.
Recente reacties