We worden wakker aan het meer. Het zonnetje is van de partij maar het is nog frisjes, we ontbijten aan ons tafeltje met een truitje aan. Ook gezellig. Na de gebruikelijke ochtendrituelen … kids aankleden, bed afbreken, camper opruimen vertrekken we richting Goulburn. Niet via de highway maar via een scenic drive van 150km. We hadden de tip gekregen in een info punt. “If you are in a hurry, take the highway. If you have the time, do the scenic drive”. Het is na 8000km het mooiste stuk weg dat we tot nu toe hebben gereden. Bochtig dat wel maar prachtig! Onderweg een super steil stuk naar beneden, door een bos met wat creeks en een al even steil stuk terug omhoog. We kruisen ook onze eerste wilde wallabi, letterlijk want hij staat op de baan.

Het is tijdens die klim dat het besef komt dat we met onze brandstof Goulburn niet gaan halen … De GPS geeft aan dat er geen benzinestation in de buurt is, ook volgens google is er niets. De enige houvast die we hebben is een lokale kaart waar een teken van benzinestation opstaat… hopelijk is er ook Diesel dan … want de kleinere tankstations hebben dat niet atlijd…. We rijden het dorpje Taralga binnen en zien een verlaten tankstation…met 2 kapotte pompen ….. En terwijl ons hart overslaat en we vertwijfeld naar elkaar kijken zien we ook een straat verder nog een bezinepomp. Saved.

Nog meer worries …. we hadden deze morgen een barstje in de voorruit ontdekt van een 3tal cm en dat is ondertussen al gegroeid tot een barst van 25cm. We bellen nog maar eens naar Britz, ze kennen ons daar al inmiddels… Plakband over de barst doen en ondertussen proberen ze een nieuwe voorruit te regelen. Het enige probleem is dat wij hen moeten kunnen vertellen waar we binnen enkele dagen zullen zijn … en we weten zelf eigenlijk ’s ochtends soms nog niet waar we die dag naartoe gaan…. to be continued… (inmiddels is de barst wel stabiel gebleven, de blog wordt u gebracht tijdens de rit naar Batemans Bay)

We eindigen de dag op een camping zonder veel franjes in Goulburn. Het enige hoogtepunt daar is er eentje voor Bent: naast de camp kitchen liggen 3 modeltrein banen. Telkens je op “de knop” duwt beginnen ze rondjes te rijden …. hij heeft dus veel op dat knopje staan duwen. We eten vanavond op zijn vlaams, wortelstoemp met saucissekes. Voor het slapengaan misbruiken we de wifi om de blog eindelijk nog eens te updaten.