januari 15, 2015 AUTHOR: admin CATEGORIES: Australië, Blog, Uncategorised Tags: , , ,

Dag 69 – Keith/Bordertown

Om 8u30 worden we verwacht aan het kippenhok om samen met de eigenaar van Pendleton Farmstay de dieren te gaan voederen. Al goed dat we de wekker gezet hebben of we hadden onze afspraak met de dieren gemist. Bent kijkt er superhard naar uit, en wij stiekem ook een beetje. Als we uit onze camper stappen worden we verwelkomd door Molly het (huis)schaap die overal samen met de hond op stap gaat. Molly is met de fles grootgebracht en loopt liever vrij rond met de hond dan dat ze in de wei staat bij haar soortgenootjes.

De eerste stop is bij de kameel, je schept een koffietas vol met graan en hij komt alles uit je hand opeten. Gust hangt in de draagdoek op mijn buik en Bent wacht het nog even af. Nadien gaan we in de enclosure van de emoes, vogels die net een beetje te groot zijn voor Wenti dus zij blijft (samen met Bent) liever buiten wachten. Gust heeft geen keuze, die hangt vast aan mij dus die gaat mee, maar hij geeft geen kik. Die beestjes zijn eigenlijk wel een beetje eng om tussen te lopen, hun kop komt ook bij mij op ooghoogte. Als ze onderling beginnen te bikkelllen over het eten, (Opnieuw voederen we ze uit een koffietas …) ga ik met Gustje ook liever aan de zijlijn gaan staan.

Het domein van de boerderij is 15 hectare en om de volgende diertjes te gaan voederen springen Bent & Wenti achterin in de laadbak van een jeep, hij vindt het geweldig. We rijden helemaal naar de achterkant van het domein, onderweg voederen we de schapen en nadien rijden we richting de herten en de waterbuffels.
We stappen het domein binnen van de herten, een 30tal komt ons tegemoet. Ze zijn super rustig en opnieuw komen ze gewoon uit de tas eten. Van deze diertjes heeft Bent helemaal geen schrik. De boerin heeft een gewei liggen achterin de jeep en we krijgen een lesje biologie. Elk jaar verliezen de herten hun gewei, en als het terug groeit komt er elk jaar een uitsteeksel bij, zo kan je perfect zien hoe oud elk hert is. Als het gewei terug groeit is het trouwens mega zacht.



Na deze rondleiding besluiten we een dagje langer te blijven hangen, dan kunnen we het weer in het noorden wat afwachten. ’s Middags bezoeken we Bordertown, we gaan eerst naar het infopunt. Veel valt er niet te beleven in Bordertown, de highlight van het dorp: witte kangoeroes. Het zijn geen albinos maar ze hebben een of ander dominant gen, freaks of nature. Precies geitjes. Wie een witte kangoeroe wil kopen ( er zijn er momenteel een 70tal) moet daar 500$ voor neertellen.

Na de middag gaan we richting openluchtzwembad en spenderen daar enkele uurtjes. We kunnen de Ian Thorpe in ons volledig laten gaan in het olympisch bad. Ahum, nog een beetje oefenen… Het is 30°, laf, en de zon komt slechts heel af en toe piepen. Achteraf gezien bleek dat beetje zon genoeg om goed verbrand te zijn. Gelukkig hadden we de jongens wel goed ingesmeerd.

Nog even wat boodschappen inslaan en we trekken weer naar onze Farmstay. We blijken ineens buren te hebben, mensen uit Tasmanië die voor een jaar rondtrekken met hun 2 kinderen. Een volledig jaar, dat zou teveel van’t goede zijn voor ons, maar zo nog eens 3 maanden rondreizen, dat gaan we in de toekomst nog eens proberen doen. Maar geen zorgen mama’s, dat zal nog niet voor direct zijn 😉

2 Comments

  1. oma Mieke 9 jaar ago says:

    Schattig hoe Bent er uitziet als een echte “Australien Farmer “met zijn hoedje op tussen de dieren.Maar ocharme van al die muggebeeten op zijn armpjes,hopelijk jeukt het niet te veel.En over het nog eens willen doen…………..bedankt om ons gerust te stellen ;-)Maar ik gun het jullie wel.Kijk ook uit naar foto van het schaap met de hond.

  2. Katrin 6 jaar ago says:

    Super leuke blog! Wij vertrekken binnen een week naar ADE 🙂
    Deze farmstay klinkt fantastisch, heb jij een naam of adres?
    Merci!!!

Comments are closed.

Archief

Recente reacties

LAYOUT